Pasaste a vida escollendo mil e unha cousa... pero hoxe quérome centrar no académico.
Dende a E.S.O. cada un vaise indo cara un camiño da ciencia en xeral... as sempre presentes ciencias e letras... no Bacharelato... esas dúas categorías bifúrcanse en subcategorías.... e que pasa se profundizas por unha desas ramas, e che gusta... pero tamén te decatas que a outra categoría tamén che gusta...
fas dúas carreiras?
Entre sístoles, diástoles e rexistros exosomáticos... acordeime do que tamén me gusta, e moito... o que non collín pois non sei moi ben porqué... temor á imitación... ou algo así...
Ciencias Sociais Vs. Ciencias da saúde
Saturday, February 09, 2008
Saturday, February 02, 2008
Reivindicando a simpleza / o simple Vs. o complexo
Non ían desencamiñados na afirmación que aparecía no trailer de Amélie sobre o personaxe principal da película... ou séxase... Amélie Poulain... decía, "A Amélie gústanlle os pequenos praceres da vida".
É de gran certeza a afirmación. A todos en maior ou menor medida nos gustan os pequenos praceres da vida. Pero o máis curioso, é a forma que estes teñen. Quero decir, son praceres que non son caros! que o máis caros que custan pode ser tempo... cantos praceres hai pequenos, accesibles, incrementadores da felicidade / hedónicos...
Despois de tempo há... redescubro/rescato o maior dos meus placeres, abandonado durante tres anos... a bicicleta... non hai mellor sensación que a de autonomía que che imprime unha bicicleta... a rapidez de desprazamento... o carácter ecolóxico e saudable á vez... sensación de benestar físico e mental... recordemos que, "mens sana in corpore sano"... a fría brisa da mañá petandoche na cara, espertándoche, e facéndoche chorar (pola velocidade), son o único inconvinte... que no fondo tamén ten o seu grao de pracer.
A felicidade sobre dúas rodas... atravesando fugazmente tódalas rúas da zona vella... pasando "a todo felespín"(*) por Cervantes e pola Calderería abaixo...
é único!!
(*) Dise da cousa que vai a moita velocidade... provén a expresión dos pancas reguladoras de velocidade que tiñan os barcos... a expresión "full speed" en inglés que se distorsionou ata chegar a ser "felespín" (aínda así,por aquí utilízase como unha palabra calquera...e útil)
É de gran certeza a afirmación. A todos en maior ou menor medida nos gustan os pequenos praceres da vida. Pero o máis curioso, é a forma que estes teñen. Quero decir, son praceres que non son caros! que o máis caros que custan pode ser tempo... cantos praceres hai pequenos, accesibles, incrementadores da felicidade / hedónicos...
Despois de tempo há... redescubro/rescato o maior dos meus placeres, abandonado durante tres anos... a bicicleta... non hai mellor sensación que a de autonomía que che imprime unha bicicleta... a rapidez de desprazamento... o carácter ecolóxico e saudable á vez... sensación de benestar físico e mental... recordemos que, "mens sana in corpore sano"... a fría brisa da mañá petandoche na cara, espertándoche, e facéndoche chorar (pola velocidade), son o único inconvinte... que no fondo tamén ten o seu grao de pracer.
A felicidade sobre dúas rodas... atravesando fugazmente tódalas rúas da zona vella... pasando "a todo felespín"(*) por Cervantes e pola Calderería abaixo...
é único!!
(*) Dise da cousa que vai a moita velocidade... provén a expresión dos pancas reguladoras de velocidade que tiñan os barcos... a expresión "full speed" en inglés que se distorsionou ata chegar a ser "felespín" (aínda así,por aquí utilízase como unha palabra calquera...e útil)
Subscribe to:
Posts (Atom)