Non ían desencamiñados na afirmación que aparecía no trailer de Amélie sobre o personaxe principal da película... ou séxase... Amélie Poulain... decía, "A Amélie gústanlle os pequenos praceres da vida".
É de gran certeza a afirmación. A todos en maior ou menor medida nos gustan os pequenos praceres da vida. Pero o máis curioso, é a forma que estes teñen. Quero decir, son praceres que non son caros! que o máis caros que custan pode ser tempo... cantos praceres hai pequenos, accesibles, incrementadores da felicidade / hedónicos...
Despois de tempo há... redescubro/rescato o maior dos meus placeres, abandonado durante tres anos... a bicicleta... non hai mellor sensación que a de autonomía que che imprime unha bicicleta... a rapidez de desprazamento... o carácter ecolóxico e saudable á vez... sensación de benestar físico e mental... recordemos que, "mens sana in corpore sano"... a fría brisa da mañá petandoche na cara, espertándoche, e facéndoche chorar (pola velocidade), son o único inconvinte... que no fondo tamén ten o seu grao de pracer.
A felicidade sobre dúas rodas... atravesando fugazmente tódalas rúas da zona vella... pasando "a todo felespín"(*) por Cervantes e pola Calderería abaixo...
é único!!
(*) Dise da cousa que vai a moita velocidade... provén a expresión dos pancas reguladoras de velocidade que tiñan os barcos... a expresión "full speed" en inglés que se distorsionou ata chegar a ser "felespín" (aínda así,por aquí utilízase como unha palabra calquera...e útil)
1 comment:
andas en bici por santiago? era o único que che faltaba ;b
Post a Comment