nin cos beizos de ninguén... nin cos bicos de ninguén... algúns soños son parasitarios, e camiñan pegados á túa pel durante demasiado tempo... vai facer un ano de tolemia por unhas bailarinas douradas e aínda non me pasou... non é que me sinta mal porque aínda non pasara, aínda que un chisco sí... digamos que parezo á mestra de Obaba, que se pasaba tódolos días a agardar algo que non daba chegado... eu agardo algo que non sei moi ben o que é... e moito menos si chegará algún día... ou en que forma chegará... realmente non creo que vaia chegar... estou plagado de defectos... uns máis transcendentais que outros... pero todos sumativos... e sigo a mentir cando nego o que penso e sinto... supoño que me negarei a min mesmo por verte tan lonxe... cando me gustaría que estiveras preto... e busco respostas na miña cabeza... e todas me afastan de ti... non creo que sexas fufí... e eso é o que máis me aterroriza... que che vin se non tes nada de fufí?o teu pelo, o teu olor, os teus abrazos fugaces... qué putadísima. no fondo, toda ti eres unha putada... pero bueno...
hai que recoñecer as limitacións... supoño... nin interesante nin ghuapo... que penitencia caghonacona! xD
e para as escépticas... todos temos problemas... mira os meus... míraos por dentro... vai facer un ano que estou así... vendoa pasar por diante miña sen atreverme a decir nada... ola, que tal?... putadas destas témolas todos... unhas duran máis que outras... esta dura demasiado... pero en realidade quéroa e gústame moitísimo... aínda que sone cursi, aínda que este sexa un post demasiado íntimo... non sei... é así... esto é así... a miña historia é así... e non me poño colorado por decir nada disto... gústame óstias! e mira ti para qué... a non correspondencia non foi motivo suficiente para deixar de pensar nela...
e para a semana todo seguirá igual... seguirei facéndome o duro...evitando abrazos e palabras que me delaten o máis mínimo...
4 comments:
Creo que é moi triste que esta sexa a túa forma de "resolver" os problemas das escépticas. Ou de aclarar as dúbidas das escépticas. Seguramente escriba cousas en quente (aínda que realmente as penso), pero teño que dicirche chaval que ES unha verdadeira PENA. Pena de saber o que queres realmente e nn o queiras dicir ó mundo, ou a min. Pena de saber que as cousas nn se digan á cara, senon a través dun blog. Pena de haber compartido tempo contigo mentres o podía compartir con outra persoa(ou ti o querías compartir con outra persoa).
Outra persoa que non fora xogar conmigo.
Chaval, isto é bastante triste. Como diría alguén "que fuerte me parece!!!".
Tiña a mínima esperanza de que te foras comportar doutro xeito. Que foras un pouco máis responsable nos teus actos e nas túas palabras.Que chegaras a ser un pouco máis xusto conmigo.Porque nn sei se o sabes pero ás veces ata chegas a facer dano. Pero xa vexo que as persoas non son sempre o que cremos.Non senten o que vemos. Non disfrutan o que vemos.
Non sei o que pretendes con esta publicación "Mellor...non soñar"....pero eu POR FIN sei que o que estou vivindo é un VERDADEIRO PESADELO.
Aquí rematou todo.
Aquí rematan as miñas dúbidas.
Aquí rematas ti.
Posdata: sigo pensando que non existen homes namorados de princesas, senon homes namorados de fantasías que nunca pode que nunca se chegen a facer realidade.
Da...todos tenemos defectos y tb virtudes pero kada unoo asi mismo siempre se ve lo q quiere ver y en general decimos "muxos defectos y kontadas virtudes" y por esa razón no te vas a kedar solo, pk por esa regla de 3 seguims aki...
Que dificil es kerer a alguien q nisikiera sabe q existess q komplikado es...posiblemente ultimamente te entiendo mejor:P Ya te kontare...
Besos y no sufras por las kosas q akabann pk todo tiene su finn y la razón ya te la he dixo otras veces.
Besitoss
Eu creo que nestes casos o mellor á sentarse a falar e punto.
Como me cansas pava... atórasme un huevo de avión...ala, rematou todo...todo. salut! xDDD
Post a Comment