Queridos Reis Magos:
O que eu quero para este Nadal non é algo material concretamente. O que quero é que me alonguedes as noites estas de entresemana, esto é, que as oito e media da mañá, non sexan tan rápido. Si é moi difícil eso de alongar a noite e cambiar as oito e media da mañá de sitio, confórmome con que fagades que o decanato de Odontoloxía retrase unha hora o comezo das clases, ou no mellor dos casos, dúas. Pero para a segunda opción tamén teríades que falar co decanato de Psicoloxía, e comentarlle a Coqui a posibilidade de empezar unha hora máis tarde as clases, ás once en vez de ás dez. Tamén me valería con que lle dixesedes a Dosil que os luns non pasase o papeliño.
A ver se podedes facer algo, porque o único que lle falta a esas noites para ser perfectas é ser máis longas... ou visto doutro xeito... o único malo que teñen esas noites é que se fan moi curtas... menos mal que hai mañás de fin de semana longas, longas... e polo tanto curativas das outras mañás.
¿Podo pedir en nome doutra persoa tamén? Si é que si que podo, pido roncar máis baixiño ou directamente non roncar nadiña.
Sen máis, recibide unha forte aperta do Dane!
Tuesday, December 25, 2007
Tuesday, December 18, 2007
Creatividade...
(sonrío)
Bohemia...
Báixanse as luces... súbese o telón... comeza a soar a música...
Barras de maquillaxe, amplos traxes de mil cores, diábolos, monociclos, paos chinos, platos chinos, narices encarnados...
O circo xa comezou...
Traballar por sorrisos...
(sonrío)
Cando o primo de Papá Nöel fai o canelo bailando sen ritmo como él só baila... e se arranca un sorriso da cara dalgún neno que asombrado de que lle está prestando atención o primo de Papá Nöel!!
O Nadal é comercial... pero tamén é maxia e ilusión nos nen@s pequen@s... e eso non se pode cambiar... nin rexeitar...
Asdo.: O primo de Papá Nöel de lentes negras e que traballa cando lle deixan
Bohemia...
Báixanse as luces... súbese o telón... comeza a soar a música...
Barras de maquillaxe, amplos traxes de mil cores, diábolos, monociclos, paos chinos, platos chinos, narices encarnados...
O circo xa comezou...
Traballar por sorrisos...
(sonrío)
Cando o primo de Papá Nöel fai o canelo bailando sen ritmo como él só baila... e se arranca un sorriso da cara dalgún neno que asombrado de que lle está prestando atención o primo de Papá Nöel!!
O Nadal é comercial... pero tamén é maxia e ilusión nos nen@s pequen@s... e eso non se pode cambiar... nin rexeitar...
Asdo.: O primo de Papá Nöel de lentes negras e que traballa cando lle deixan
Friday, December 07, 2007
"Cortejo" / facer as beiras
Agora din que os delfíns teñen conductas sexuais de aproximación como outros animais, véxanse os humanos (os cales gastan en bombóns, xoias, roupas caras, flores e un sinfín de máis trapalladas) ou as palomas ou os pavos (os cales se esforzan en facer voluminosos bailes).
Pois si, os delfíns tamén teñen detalles con quen pretenden... ramiñas, algas e pedriñas... descubrírono uns científicos que a verdade non debían ter moito que facer para poñerse a investigar isto... ou debían ter tanto que facer como os científicos do Acquarium Finisterrae que investigaron sobre a copulación dos percebes, botando por terra o mito do carallo do percebe galego... que mal me parece.
A verdade é que me pareceu curiosa a noticia dos delfíns que apareceu en A3, agora nas noticias da noite... xa se sabe o noticiario de A3 é igual como o dos Simpson, con cousas absurdas... e con Matías Prats ao estilo Ken Brookman...
Aínda que creo que o que se debería investigar (pode parecer deformación profesional, pero tampouco creo que o sexa, preguntarme eso)... é porque o facemos nós, porque o ser humano é tan absurdo de intentar convencer da súa valía como persoa coa que compartir tempo, a través de regalos... a xente non é mellor por regalar máis cousas ou ter máis detalles materiais... o importante son os detalles non materiais... eses regalos inconscientes que os amantes se fan mutuamente; pequenas cousas do día a día que se deberían considerar regalos...
Eu a verdade, é que falo dende unha perspectiva pouco realista cando falo acerca dos agasallos... cantas cousas non levo regaladas en parvuliños (flores silvestres, debuxos, etc.) a compañeiras e docentes... sen ter resposta... quen sabe, igual todo o romanticismo materialista se me truncou aí... por eso agora son de regalar máis ben pouco nestes menesteres de l'amour... aínda que por outro lado, sempre ando sen un can e co bolsillo e a conta peladiños... eu regalo tempo, abrazos, bicos e aloumiños. É o único que teño para ofrecer, quen o queira ben, e quen non tamén...
SaBí SaBí !!
P.D.: Noghüinha... tulinho de todo chi v_V' ... a ver cando pasas tomar algo por Santiago D.C. !! ;b
P.D.1: Princesiña Pupooooo... quérote moito e ata diría máis... teño debilidade por ti!! muahaha... mira que ti tamén pensas de carallo ehh!! se preguntaras en vez de barallar... muaks rula!! ;b
Pois si, os delfíns tamén teñen detalles con quen pretenden... ramiñas, algas e pedriñas... descubrírono uns científicos que a verdade non debían ter moito que facer para poñerse a investigar isto... ou debían ter tanto que facer como os científicos do Acquarium Finisterrae que investigaron sobre a copulación dos percebes, botando por terra o mito do carallo do percebe galego... que mal me parece.
A verdade é que me pareceu curiosa a noticia dos delfíns que apareceu en A3, agora nas noticias da noite... xa se sabe o noticiario de A3 é igual como o dos Simpson, con cousas absurdas... e con Matías Prats ao estilo Ken Brookman...
Aínda que creo que o que se debería investigar (pode parecer deformación profesional, pero tampouco creo que o sexa, preguntarme eso)... é porque o facemos nós, porque o ser humano é tan absurdo de intentar convencer da súa valía como persoa coa que compartir tempo, a través de regalos... a xente non é mellor por regalar máis cousas ou ter máis detalles materiais... o importante son os detalles non materiais... eses regalos inconscientes que os amantes se fan mutuamente; pequenas cousas do día a día que se deberían considerar regalos...
Eu a verdade, é que falo dende unha perspectiva pouco realista cando falo acerca dos agasallos... cantas cousas non levo regaladas en parvuliños (flores silvestres, debuxos, etc.) a compañeiras e docentes... sen ter resposta... quen sabe, igual todo o romanticismo materialista se me truncou aí... por eso agora son de regalar máis ben pouco nestes menesteres de l'amour... aínda que por outro lado, sempre ando sen un can e co bolsillo e a conta peladiños... eu regalo tempo, abrazos, bicos e aloumiños. É o único que teño para ofrecer, quen o queira ben, e quen non tamén...
SaBí SaBí !!
P.D.: Noghüinha... tulinho de todo chi v_V' ... a ver cando pasas tomar algo por Santiago D.C. !! ;b
P.D.1: Princesiña Pupooooo... quérote moito e ata diría máis... teño debilidade por ti!! muahaha... mira que ti tamén pensas de carallo ehh!! se preguntaras en vez de barallar... muaks rula!! ;b
Wednesday, December 05, 2007
No estarás sola...
No estarás sola,
vendrán a buscarte batallones de soldados
que a tu guerrilla de paz se han enrolado.
Y yo en primera fila de combate
abriendo trincheras
para protegernos, mi guerrillera.
No estarás sola,
te saludarán a tu paso en mil idiomas, con mil lenguajes,
la gente a la que despertaste en cada viaje,
los que dormían en las calles,
a los que preguntaste,
por su esperanza, por su desastre.
No habrá distancias
que no cubra cualquier hombre que te busque.
No habrá rincón en que tu nombre no se pronuncie.
No habrá misterio o duda en que tu presencia no luzca,
faro solidario en ausencia de paz,
en tiempos difíciles Estrella Polar.
Sola nunca, nunca estarás.
No estarás sola,
siempre habrá quien se parta en dos en cada despedida,
quien te de aliento cuando te des por vencida.
Tu revolución llenará sonrisas,
yo la incorporé a mis aperos
de trabajo, a mi vida.
Clava hoy tus raíces en mí.
Quién pudiera retenerte en Madrid.
Visitaremos lugares a los que hemos
ido antes juntos,
antes de conocerte,
antes de encontrarte.
No estarás sola,
siempre habrá quien te ayude a hacer las mudanzas,
quien te regale manos flores presencias sin pedir nada.
Y allí estaré para amarte,
y aunque no esté,
allí estaré para amarte.
No estarás sola.
No, no estarás sola.
No estarás sola.
A todas aquelas persoas que saben que non estarán soas, porque sempre haberá un alguén materializado en forma de Dane... bicos mil
vendrán a buscarte batallones de soldados
que a tu guerrilla de paz se han enrolado.
Y yo en primera fila de combate
abriendo trincheras
para protegernos, mi guerrillera.
No estarás sola,
te saludarán a tu paso en mil idiomas, con mil lenguajes,
la gente a la que despertaste en cada viaje,
los que dormían en las calles,
a los que preguntaste,
por su esperanza, por su desastre.
No habrá distancias
que no cubra cualquier hombre que te busque.
No habrá rincón en que tu nombre no se pronuncie.
No habrá misterio o duda en que tu presencia no luzca,
faro solidario en ausencia de paz,
en tiempos difíciles Estrella Polar.
Sola nunca, nunca estarás.
No estarás sola,
siempre habrá quien se parta en dos en cada despedida,
quien te de aliento cuando te des por vencida.
Tu revolución llenará sonrisas,
yo la incorporé a mis aperos
de trabajo, a mi vida.
Clava hoy tus raíces en mí.
Quién pudiera retenerte en Madrid.
Visitaremos lugares a los que hemos
ido antes juntos,
antes de conocerte,
antes de encontrarte.
No estarás sola,
siempre habrá quien te ayude a hacer las mudanzas,
quien te regale manos flores presencias sin pedir nada.
Y allí estaré para amarte,
y aunque no esté,
allí estaré para amarte.
No estarás sola.
No, no estarás sola.
No estarás sola.
A todas aquelas persoas que saben que non estarán soas, porque sempre haberá un alguén materializado en forma de Dane... bicos mil
Subscribe to:
Posts (Atom)