O día ten horas nas que non se pensa. horas ameba. pim pam pum. vives rápido. un, dous, tres. danzas sen compás nin patrón. agárraste a ela e non a soltas. os minutos pasan despacio. pero gozando. cóllela con forza. que ninguén te afaste dela. o seu olor inconfundible, perfume indispensable da noite. todo é máxico. ti segues a danzar. o ritmo é o de menos. quérela. queres que ese momento con ela non acabe nunca. pero de repente. sen previo aviso. marcha. arrebátancha. e ti?. non choras. eres forte. hai máis coma ela. pero o momento dela nesa noite. xa non volverá. non a verás nunca máis. o pouco tempo de noite que che quedaba por disfrutar con ela. non volverá.
Seguindo con título... nin un mísero beixo de despedida, o último da noite... a noite continuou sen ti, pero xa non era a mesma noite...
1 comment:
O día que nos autodefinimos como "arcólicos", logo da renuncia a describirnos, por parte de túa prima, demos no cravo...
Post de amor a unha botella de crema de orujo.
Post a Comment