?¿

Estráñote pero non sei ben porqué...

Adultos que aínda non o son...

Detesto á xente que se vai de moi madura, de persoa adulta xa formada, cando aínda é o que é coma a tod@s @s que andamos polo mundo con vinte ou vinte e poucos anos... persoas que se están formando aínda... que están madurando... que non son perfectamente maduras... pero está no camiño de selo... hai moitas cousas que esa xente aínda non sabe... e hai tamén outras moitas que saben e eu non... e pode que desas cousas que esa xente non sabe, eu sí as sei... porque non todos maduramos por igual nos diferentes ámbitos... porque non todos somos iguais... porque non todos temos berrinches infantís no noso repertorio conductual... porque non todos sabemos afrontar os problemas do mesmo xeito... porque non todos sabemos afrontar tódolos problemas... pero... procúrase... non se adoptan posturas infantiles polo xeral... non, esa non é a tónica xeral...

"O único problema que non ten solución é a morte"
[Tomado prestado de Rocío, filosofando no Tío Gilito,muahahaha]

Meeeeeeee...

acabouse todo o bo soci@s!! comezan os exaaaameeeeeeeeeeeeees aaaaaaaaaaaaaaaaahhh aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhh aaaaaaaaaaaaaahhh aaaaaaaaaaaaaaaaaaahhh aaaaaaaaaaahhh...
pero non bos preocupedes! á volta volveremos con máis noites... máis surrealismo e máis festa! máis bingo... máis Maycar... máis Avante... muahahahahaha
e como non... AnTrOiDo !!! en Noia, aquí... en todos lados!!
ueeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
portádevos ben e estudiade moito moito para non ter setembro! chaaaaaaaus! :D

Ola

Son un cabrón, un mamonazo e todo o que ti queiras meu amor! ala... contenta? agora déixasme seguir e non me atoras máis? mooooooooooooi beeeeeeeeeen... ímosche dar un azucarillo!
Ala... con dios e pola sombra! xDDDD

Mellor...non soñar...

nin cos beizos de ninguén... nin cos bicos de ninguén... algúns soños son parasitarios, e camiñan pegados á túa pel durante demasiado tempo... vai facer un ano de tolemia por unhas bailarinas douradas e aínda non me pasou... non é que me sinta mal porque aínda non pasara, aínda que un chisco sí... digamos que parezo á mestra de Obaba, que se pasaba tódolos días a agardar algo que non daba chegado... eu agardo algo que non sei moi ben o que é... e moito menos si chegará algún día... ou en que forma chegará... realmente non creo que vaia chegar... estou plagado de defectos... uns máis transcendentais que outros... pero todos sumativos... e sigo a mentir cando nego o que penso e sinto... supoño que me negarei a min mesmo por verte tan lonxe... cando me gustaría que estiveras preto... e busco respostas na miña cabeza... e todas me afastan de ti... non creo que sexas fufí... e eso é o que máis me aterroriza... que che vin se non tes nada de fufí?o teu pelo, o teu olor, os teus abrazos fugaces... qué putadísima. no fondo, toda ti eres unha putada... pero bueno...
hai que recoñecer as limitacións... supoño... nin interesante nin ghuapo... que penitencia caghonacona! xD
e para as escépticas... todos temos problemas... mira os meus... míraos por dentro... vai facer un ano que estou así... vendoa pasar por diante miña sen atreverme a decir nada... ola, que tal?... putadas destas témolas todos... unhas duran máis que outras... esta dura demasiado... pero en realidade quéroa e gústame moitísimo... aínda que sone cursi, aínda que este sexa un post demasiado íntimo... non sei... é así... esto é así... a miña historia é así... e non me poño colorado por decir nada disto... gústame óstias! e mira ti para qué... a non correspondencia non foi motivo suficiente para deixar de pensar nela...

e para a semana todo seguirá igual... seguirei facéndome o duro...evitando abrazos e palabras que me delaten o máis mínimo...

No quiero...

despertar... no quiero ser la lluvia al otro lado del cristal...
hai días que é mellor nin espertar nin nacer...
outros no que quedas orfo de xente...
días nos que chove todo o día e ninguén sabe nada...
ninguén é capaz de explicarche porque a auga cando chove enfría e enfada á xente... no canto de ablandala como o fai normalmente...
antonte, onte e hoxe... todo é diferente... a veces parece que é mellor quedar na casa...
así que nada... abur a tod@s

Deixádeme...

freestyle xente!! xD
non vou andar dando explicacións... non me apetece unha merda agora mesmo dar explicacións... non estou agusto así, entón volvo para atrás e o paso que din para diante, agora vólvoo a dar para atrás... eu funciono así... pero bueno... empezo a vivir ó meu, no meu mundo... a saber de quen o aprendería... muahahahaha... a convivencia é o que ten!

Business!

Non é neghosio demasiado rentable... pero molaría un huevazo montar un bar... e pinchar... pincharía de todo... eso sí. Un bar... con sofás... porque é o seu estar nun bar como si estiveses na túa casa... sofás... e sempre aceite ardendo... para manter un olor constante e transportante... a clave é esa... buscar o ambiente para sentirte coma na casa... terei que ir pensandoo... non vaia ser que un día se me presente a oportunidade de montalo... malo será... que cun crédito e con algo que teña aforrado... xD

E ti a que aspiras na vida?

Porque falar é moi fácil. é moi fácil rematar segundo de bacharelato, facer selectivo e entrar na carreira que che gusta... entras na carreira que queres, e moitas veces, con ambicións demasiado infantís ou surrealistas. "si, eu vou facer a especialidade de clínica e vou traballar como psicólogo clínico... non sei a ti, pero a min faime falta nota ehh!! non podo perder o tempo nesto!!". qué bonito! qué precioso! psicólogo clínico... tablas para tratar coa xente? firmeza? seguridade? empatía? porqué non... sangue frío para actuar? capacidade para non deixarse levar polas circunstancias...?¿ tes iso?! si?! a xente vive no puto mundo da gominola e teñen un piso na Rúa da Piruleta, no Edificio Lindt...
Aínda así... hainos mellores... "eu vou acabar filoloxía e entro a traballar de lingüista nunha editorial calquera" soñade nen@s, que soñar é de gratís... pártome!
A verdade é que a veces á xente era mellor que calase a decir nada... porque claro... aquí todo o mundo é moi independente... pero á hora da verdade sempre se tira man dos pais... como todo quisque ata agora pequen@s... que seguimos vivindo tod@s de nosos pais aínda que nos joda... así que, que non vaian algúns de flipados alardeando nada... e o que me critique a min... por si alguén critica algo... ou ten a necesidade de facer algún comentario destes que fai a veces a xente... como se tiveran corenta anos cotizados... "ti non sabes o que é traballar..."
pois non, non sei o que é traballar non... é decir, costaríame moito ter agora mesmo independencia económica de meus pais... seguramente acadaríaa... pero costaríame...
pero... teño outro tipo de independencia que ten moito máis valor... a emocional... "ti tela?"
Os paxaros cando saen do ovo, según van medrando no niño... teñen unha aspiración clara... voar... por eso tentan sempre a todas mans saír do niño... a miña aspiración na vida tamén é voar...
Todo ten prazos... esto tamén... dous anos e pico...
Cos pés na terra... traballando do que sexa, todo vale... mínimo de estabilidade... para un aluguer... para comer... para vivir un mínimo...
Cada un ten as súas aspiracións... outros soñaran con grandes coches e vidas de luxo... grandes placeres y caprichos sen xeito... cuestión de vidas.

O meu duende verde leva todo o día a cantarme...

hai que queimaaaaaaaaaaar.... hai que queimaaaaaaaaaaar... a conferenciaaaaaaaaaaaa episcopaaaaaaaaaaaaaaal...

xDDDD

Avante!

Kung Funk - España huele a culo

Señoras y señores España huele a culo
España huele A mierda, a tordo a gran furulo
España huele mal, España huele a Rosa y a Bisbal,
a Norma Duval, a conferencia episcopal,
Quien gobierne da igual, con la derecha Gescartera y con la izquierda el GAL
Cadáveres con cal, olor fecal cual mierda en un pañal
España huele mal, igual que las mentiras de Carrascal,
Igual que el nuevo codigo penal, igual que la Audiencia Nacional
España huele a cadáver descompuesto,
A rey mue , a escandalos de Banesto por supuesto
Hay que acabar con esta peste cueste lo que cueste,
España al traste, su olor fecal te deja para el arrastre
Arrastrate, fragancia a arcada, fragancia a la vomitada de un puto bacala

DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!

DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!

Empresarios, jueces, politicos, nadie se salva de esta,
España apesta, y camuflar el olor cuesta
O con ambipur España huele a culo,
De izquierda a derecha, de norte a sur
Si tienes sacos de basura traetelos al vertedero
España es como un puto estercolero
Plaza tras plaza y torero tras torero
España huele a Cope, a Ser, a Onda cero y aJuan Carlos Primero
Olor profundo, aroma nauseabundo,
olor a los gallumbos del Torero de pipas Facundo,
a chapapote, moribundo, a notas, disparos, a colillas de Ducados,
España huele a Telefonica, a peste borbonica,
A bomba atomica
Como los pies de un peregrino de camino a la Meca,
España huele peor que una puta sardina seca

DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!

DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!

Asesinos!! Asesinos!! Asesinos!! Asesinos!!
Quienes son los asesinos.
Asesinos son los que hacen que un pais funcione por ETTs
Asesinos son los que se rien del parado cada vez que entra en el INEM
Asesinos son los que hacen contratos basura
Asesinos son todos aquellos que especulan con el precio de la vivienda
Asesinos son los que apoyan la Guerra de Irak
Asesinos son los mafiosos de hacienda
Ellos son los asesinos!!
Monarquia, clero, burguesia, empresarios, jueces, policias,
y toda esa escoria que se dedica a pisotear al obrero y a sus familias
todo por dinero y todo por poder
por eso España huele a culo
porque la democracia es solo para algunos
por eso la tenemos que armar gorda hoy aquí
Que se nos oiga en la Moncloa
De norte a sur

Veo bloqueo, veo opresión
Veo fascismo, veo odio español,
Veo cosas que parecen ser mentira, veo ira
Afino mi punto de mira
Veo a Galindo, veo a Ynestrillas,
Veo a Rajoy, veo a estupidos fascistas,
Butacas en gobierno, butacas en senado
Veo a asesinos que son ahora condecorados,
Veo empresarios, veo animo de lucro
Adinerados desde la cuna hasta el sepulcro
Yo veo al preso, veo al carcelero
Y caras largas tras el golpe de Tejero
Veo soldados, veo militares
Veo fascistas en cuarteles generales
Veo familias sin dinero ni trabajo
Todo esto veo de Miranda para abajo

DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!

DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!

DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR

En fin pilarín...xD

O chungo de facer asociacións música-ghrandes noites é que moitas veces a música que se asocia... pois... é do peor peorísimo... a última asociación da que me din conta... as ghrandes noites de tarima en garitos pouco aghraciados...

a canción... [asco y verghüensa]...

Hola, que tal?, soy el chico de las poesías, tu fiel admirador, y aunque no me conocías...
hoy es noche de sexo... voy a devorarte nena linda... hoy es noche de sexo...
voy a cumplir tus fantasías... hoy es noche de sexo... voy a devorarte nena linda...
hoy es noche de sexo... te juro por dios que esta noche serás mía...

CENTO POR CENTO MAKOKI...muahahahahahahahahahaha... malas pasadas xoga o cerebro!

Balance...

...Y en el reloj de antaño
como de año en año
cinco minutos más para la cuenta atrás.
Hacemos el balance de lo bueno y malo
cinco minutos antes
de la cuenta atrás...

É imposible facer balance de todo un ano... por meses... unicamente...por temas, case imposible... o ano é bastante monotemático... Compostela... é o que ten vivir máis alí que na casa...
Xaneiro... unha piña... facemonos nun grupo bastante heteroxéneo e peculiar... a partires dunha cea non menos peculiar... xurámonos aparecer na mesma orla... bebimos ata rebentar... licor de melocotón e sorbete de limón... e outras cousas que pasaron que non vamos relatar....
Febreiro... estudamos coma campións... cantas horas malladas na biblioteca...Gabry Ponte... muahahaha... un antroido precipitado... a verdade, é que despois do antroido teño unhas lagoas mentais da ostia... pero sei, polo menos decir que os días do segundo cuadrimestre non os recordo con especial cariño... pasaron cousas que pois dalgún xeito ou outro... foron unha gran putadísima... pero pasaron e aló van... das noites... das noites dos xoves... queda gardado deste ano e do curso pasado... grandes noites sen cea e con baile... no garito este que nos agenciabamos para ir privar tódolos xoves... música patroñenta... pero sofás cómodos e sempre había algún pintxinho... pena que ese garito esteña chapado este curso...
despois veu a Ascensión... catro días dos que me acordo das cousas só a grandes rasgos... e algún que outro concerto... exames... verán... verán que foi diferente... moi organizado eu creo, estudiando seriamente polas mañás e logo polas tardes por aí, ou ben na praia ou ben pola rúa... en tan grata compañía como a de Marta, Alba e Locy... que fixeron que o verán se me pasara máis rápido... e sobretodo sen pensar demasiado... logo veu setembro... un setembro bo a verdade... e volta a empezar outubro... un curso diferente...o grupo que nomeei liñas arriba... desfíxose... horarios diferentes... diferentes ritmos... non sei, algo pasou que truncou todo... pero bueno... aínda que fallara nese sentido o pronóstico para este curso (pronóstico: tod@s xuntos de festa... + unha...)... seguimos a pasalo ben... ou moi ben... é que ben só non o sabemos pasar no Via Cambre... así chegamos a novembro máis ou menos... onde o devir do noso día a día cambiou e deu un xiro de 180º ou máis!!... entramos no Paso de Ecuador... con escepticismo non o imos negar... e agora... despois de dous meses... todo o bo que poderíamos salientar da nosa estancia en Compostela durante os dous últimos meses... nacería do Paso de Ecuador... e máis concretamente de todas esas persoas que un día nos cautivaron co seu compañeirismo... a súa tolemia... unha auténtica sorte haber coñecido a toda esta xente... tal e como dixo María Chepi no seu currado mail... currado, porque para que se poña sentimental así ela telita... que llo digan a unha que eu me sei...muahahahahaha, non! que igual se cela...
Aínda que deixandoo para o final... moitísimas gracias a Ida por seguir un ano máis subida no meu barco... ao igual que eu vou no dela... case catro anos de travesía levamos xa!! e os que nos quedan...(aunque sea en la distancia... seguimos en primera línea de combate... algo que me agrada cada año que pasa e cada vez que me acuerdo de todo el tiempo pasado... y de tantos momentos en los que fuiste de gran ayuda... gracias)
A Hadriana por aguantarme estas últimas semanas do ano... por aguantarme de noite e de día... en Compostela e na rede... muito oBrigaDo!! é o mellor que lle pode pasar a alguén... descubrir xente así! para o que queiras e precises e o que eu che poda axudar... aquí estou amigha!
A Rebe... que che vou contar eu a ti que non saibas!!... que me encanta terte aí sempre... aínda que todo cambiara... aínda que a situación non fora máis indicada... sempre agarda ao mástil... sempre evitando que afundira... sempre reflotándome... e facendo que volvera á miña ruta inicial... moitísimas gracias Rebe por todo... por un ano e medio... por un medio ano de comprensión e apoio... de cañas e pintxos... de xantares que non se esquecen... paseos inacabables por Compostela... pola túa, miña, nosa... Compostela...por noites e noites de apoio a Orange... por todo mil gracias prinZesinha de mOra!!
A Chepi... que se tire ás vías!! que xa está tardando!! pois a Chepi decirlle que é mellor mercar as magdalenas do Dia que as do Carrefour saben a churruscado e son máis caras... e que o Puntomatic é mellor o normal... que o de marsella xa me atorou... é que non sei que contarche que non saibas... é que como eres tan asentimental... pois non pega decirche que se che quere moito... pero sabes que é así ehh! e tamén...papapapapapapapopopoppapapapapapapa
Bué... e de túa prima (Alba) pois decir... mellor primero... tamén agradecer á xente do Paso que é de puta madre...Bárbara,Noelia,Ana,Nuria (por un dos distritos;cañas) e logo pois Alisia, David, Raquel...
Pois nada... Alba... qué tamén se che quere ben aínda que moitas veces te poñas raiante e haxa que mandarte a tomar polo cú... aínda que a veces te poñas celosa... de non se sabe moi ben o porqué...pois iso, que tamén eres unha tía de puta madre e coa que ao igual que co resto da xente nas liñas anteriores mencionadas, alguén con quen se pode contar...
En fin... e haberá que ir rematando digo eu... bué... ao final... apartado blogueiro especial... muito oBrigaDo nOgüinHa!! porque sempre tes algo que decir nos meus blogs... co que a min me ghusta que me comenten... muahahahaha... xa sabedes rañaos!! comentade algo... cando podades... si queredes... que visto o visto... psé
alá! salú e feliz 2007!!

Propoño...

... facer un brinde virtual que se faga posteriormente físico... un brinde por moitas máis noites de Avante! e xa que estamos polo Cantón de San Bieito... pois moitos máis de Likor Kafé no Calviño.
Brindo polas noites do Avante! e polas pezas que alí bailamos e bailaremos!! aquí vai unha...

MUIÑEIRA DO SANTO AMARO (interpretada por Treixadura)

Señor cura, señor cura
a doutrina non lla sei,
pídame unhas cantiguiñas
que eu llas repinicarei.

Moza bonita no mundo
non debera de nacer,
porque fai como a mazá
todos a queren comer.

Ser solteiro é boa cousa
e ser casado tamén,
deixarei pra cando morra
pensar no que me convén.

Por dicir ¡Viva San Roque!
prenderon o meu irmán,
agora que o soltaron
¡Viva San Roque e o Can!

30 de Decembro

Día internacional do abrazo mundial... mañá a partires das 6 da tarde... sae á rúa e abraza a todo aquel que queira ou o necesite...
por un mundo diferente... mañá e sempre... moitas apertas para toda a xente!!

Apego materno...

elas párennos. dannos a nosa primeira comida. os nosos primeiros mimos. ensínannos a querer. ensínannos a tenrura. cando nacemos sabemos perfectamente quen é, o seu cheiro é inconfundible. seguimos medrando e nunca marchan, sempre constantes mirando do noso medrar. gardaespaldas da nosa felicidade. constructoras da nosa persona... en definitiva a persoa máis importante que nos imos atopar na nosa vida mooooi probablemente...


Por todo iso, moitas gracias a tódalas mamás do mundo que son todo esto e máis para os seus fillos... todas aquelas que manteñen un apego materno óptimos cos seus fillos... e como non tamén, a todas aquelas que algún día serán nais e de seguro manterán un apego materno igual de bo...

E para rematar en letra máis miúda... darlle a noraboa á miña nova primiña, Claudia... porque vai ter a madriña máis fufí que nunca na súa vida podería imaxinar... e ademáis de ser tan fufí... é todo un exemplo a seguir na vida, por innumerables motivos que todo o mundo sabe... ou eu polo menos sei, e teño en conta para tela como exemplo...

Unha de animais...

Naceu avelaíña, sabendo que non ía durar máis de dúas ou tres noites... naceu un martes e morreu un xoves á última hora, cando o día vence á noite. Tiña clara como era a súa vida, só a noite. Mais iso non lle importaba, tiña clara a súa meta. Que o enfeitizo se rematara, e deixara de ser avelaíña... que coma no conto do príncipe encantado... alguén lle dese un bico e rachara o feitizo, de rá a príncipe, de avelaíña a malabarista. Como dixen, o martes naceu, sen moita sorte, pero si co afianzamento de querer seguir loitando polo desencantamento do feitizo. Inxenua da avelaíña, que pensaba que alguén podía ser capaz de bicala!! será que non era calquer alguén, será que era simplemente "ela". Seguiuno intentando, pero é que tampouco sabía como, coitada avelaíña vergoñenta... que por tal motivo, pola súa vergoña, acabou ficando morta o derradeiro día, a derradeira noite, de madrugada, case mañá, contra da vidreira dun portal. De seguro que non foi morte cruel, senón cun certo grao de dozura... esa que deixan as apertas máis desexadas...

Outra vez...

...non. non penso caer no mesmo erro da última vez. non vou deixar que ninguén me leve. aínda que todo o mundo se acostuma, en maior ou menor medida ao fracaso, eu xa non quero seguir acostumbrandome, por ese motivo, non teño ningunha ilusión posta en ti. psé. me la pela. así que, fai o que queiras ou o mellor dito, pensa o que queiras sobre un servidor e a súa puta vida. eu non desisto; xa nin o intento; visto lo visto. nin puta gracia me ten. en fin, tampouco hai que darlle tanta importancia ás cousas. é cuestión de non empezar a pensar, non fixarme en ti, non sorrirche parvamente nin acariciarche suavemente, esquivarte... non, esquivarte non, que non queda fino. digamos que só un saúdo fugaz neses antros frecuentados por malas compañías. [xDD]. pois iso, que non ostia! que paso, que non penso fixarme no teu pelo nin nos teus ollos... que non... paso de todo este rollo!! aí queda eso... así que xa sabedes todos os que sabedes... paso da movida... paso! prométoo

Venres' night

Como cambian as noites dependendo de que día da semana sexa, xa non só polo número de xente, senón máis ben polo tipo de xente. Os venres da zona nova son cada vez máis abominables e nauseabundos... mareas de "machotes macokis" á busca, caza e captura de rapazas. A que soa mal?. pero é así. e doe xeralizar, pero que asco pertencer a un xénero tan fodidamente chungo. en fin, se algún día chego a ser como a maioría, dádeme un pau na cabeza que me deixe parvo de por vida... en fin... esto era o que ía escribir hoxe, pero hai máis... mails inesperados que entran...
encantoume a verdade, seguirei as instruccións fielmente... e do de raiarme... seguro que seguirei, aínda que agora despois do mail un pouco menos... e despois do venres' night... que me dixeron que era diferente... o que me gustou moito a verdade.
Pois xa ves nOgüiNha!! polo mundo ando!! desaparecido... pero moi ben, todo é diferente cando comeza a facer frío e Compostela se enche de luces de cores e boa xente... este xoves gran gala de Psicoloxía, simulacro de fin de ano... xa podías vir eh! e colaborar con tan humilde causa... ;b . só son catro ouros!! con cotillón, copa de champagne e doce uviñas da sorte para tomalas coas badaladas ás 12!! :D ah!! e en Capitol, que hai nivelaso... xDD ;b :D
Como non veñas poñome azul...
non son de dalas gracias nos post, pero tamén non sei que me da non poñelo, asi que poñoo en pequeno: moitas gracias polo mail Hadri é e estou seguro que será de moita axuda en momentos baixos... e moitas gracias Alba, gústame saberme diferente... fóra das xeralizacións. ;b

Ata igual tiña razón...

...aínda que non ao 100%, que despois aínda o cree demasiado e cólase. tiña razón un animaliño croqueta, cando distribuía as súas preferencias na vida, e outorgáballe un importante tanto ao AMOR (as cousas hai que decilas de frente), pero ao de parella, o tradicional digamos. pero claro, ninguén fala do amor entre amigos e familiares. ese amor é tabú. os abrazos e caricias quedan fora de lugar. o raro sería dalos, non que non se dean, eso non é o raro. pero claro, si se deran... cal sería a diferencia entre o amor entre amigos e o amor de parella... simplemente o sexo
que materialista a diferencia. tamén se podería engadir a diferencia máis transcendental... a intimidade. a intimidade enche, faite sentir ben, vivo, querido, cálida trincheira.
AMOR, que corta é a palabra e como costa decila, poque é cursi, é un importante motivo para que te tachen de patotxeiro, cursi e pasteleiro. e que máis da!! a quen lle importa quedar así, si é así, é verdade, costa decila por eso... é unha parvada. en fin, hai días que era mellor ser ameba e non darse conta do que é estar namorado, ser correspondido, e sentir o calor da cálida trincheira... saúDe!