Queridos Reis Magos:
O que eu quero para este Nadal non é algo material concretamente. O que quero é que me alonguedes as noites estas de entresemana, esto é, que as oito e media da mañá, non sexan tan rápido. Si é moi difícil eso de alongar a noite e cambiar as oito e media da mañá de sitio, confórmome con que fagades que o decanato de Odontoloxía retrase unha hora o comezo das clases, ou no mellor dos casos, dúas. Pero para a segunda opción tamén teríades que falar co decanato de Psicoloxía, e comentarlle a Coqui a posibilidade de empezar unha hora máis tarde as clases, ás once en vez de ás dez. Tamén me valería con que lle dixesedes a Dosil que os luns non pasase o papeliño.
A ver se podedes facer algo, porque o único que lle falta a esas noites para ser perfectas é ser máis longas... ou visto doutro xeito... o único malo que teñen esas noites é que se fan moi curtas... menos mal que hai mañás de fin de semana longas, longas... e polo tanto curativas das outras mañás.
¿Podo pedir en nome doutra persoa tamén? Si é que si que podo, pido roncar máis baixiño ou directamente non roncar nadiña.
Sen máis, recibide unha forte aperta do Dane!
Tuesday, December 25, 2007
Tuesday, December 18, 2007
Creatividade...
(sonrío)
Bohemia...
Báixanse as luces... súbese o telón... comeza a soar a música...
Barras de maquillaxe, amplos traxes de mil cores, diábolos, monociclos, paos chinos, platos chinos, narices encarnados...
O circo xa comezou...
Traballar por sorrisos...
(sonrío)
Cando o primo de Papá Nöel fai o canelo bailando sen ritmo como él só baila... e se arranca un sorriso da cara dalgún neno que asombrado de que lle está prestando atención o primo de Papá Nöel!!
O Nadal é comercial... pero tamén é maxia e ilusión nos nen@s pequen@s... e eso non se pode cambiar... nin rexeitar...
Asdo.: O primo de Papá Nöel de lentes negras e que traballa cando lle deixan
Bohemia...
Báixanse as luces... súbese o telón... comeza a soar a música...
Barras de maquillaxe, amplos traxes de mil cores, diábolos, monociclos, paos chinos, platos chinos, narices encarnados...
O circo xa comezou...
Traballar por sorrisos...
(sonrío)
Cando o primo de Papá Nöel fai o canelo bailando sen ritmo como él só baila... e se arranca un sorriso da cara dalgún neno que asombrado de que lle está prestando atención o primo de Papá Nöel!!
O Nadal é comercial... pero tamén é maxia e ilusión nos nen@s pequen@s... e eso non se pode cambiar... nin rexeitar...
Asdo.: O primo de Papá Nöel de lentes negras e que traballa cando lle deixan
Friday, December 07, 2007
"Cortejo" / facer as beiras
Agora din que os delfíns teñen conductas sexuais de aproximación como outros animais, véxanse os humanos (os cales gastan en bombóns, xoias, roupas caras, flores e un sinfín de máis trapalladas) ou as palomas ou os pavos (os cales se esforzan en facer voluminosos bailes).
Pois si, os delfíns tamén teñen detalles con quen pretenden... ramiñas, algas e pedriñas... descubrírono uns científicos que a verdade non debían ter moito que facer para poñerse a investigar isto... ou debían ter tanto que facer como os científicos do Acquarium Finisterrae que investigaron sobre a copulación dos percebes, botando por terra o mito do carallo do percebe galego... que mal me parece.
A verdade é que me pareceu curiosa a noticia dos delfíns que apareceu en A3, agora nas noticias da noite... xa se sabe o noticiario de A3 é igual como o dos Simpson, con cousas absurdas... e con Matías Prats ao estilo Ken Brookman...
Aínda que creo que o que se debería investigar (pode parecer deformación profesional, pero tampouco creo que o sexa, preguntarme eso)... é porque o facemos nós, porque o ser humano é tan absurdo de intentar convencer da súa valía como persoa coa que compartir tempo, a través de regalos... a xente non é mellor por regalar máis cousas ou ter máis detalles materiais... o importante son os detalles non materiais... eses regalos inconscientes que os amantes se fan mutuamente; pequenas cousas do día a día que se deberían considerar regalos...
Eu a verdade, é que falo dende unha perspectiva pouco realista cando falo acerca dos agasallos... cantas cousas non levo regaladas en parvuliños (flores silvestres, debuxos, etc.) a compañeiras e docentes... sen ter resposta... quen sabe, igual todo o romanticismo materialista se me truncou aí... por eso agora son de regalar máis ben pouco nestes menesteres de l'amour... aínda que por outro lado, sempre ando sen un can e co bolsillo e a conta peladiños... eu regalo tempo, abrazos, bicos e aloumiños. É o único que teño para ofrecer, quen o queira ben, e quen non tamén...
SaBí SaBí !!
P.D.: Noghüinha... tulinho de todo chi v_V' ... a ver cando pasas tomar algo por Santiago D.C. !! ;b
P.D.1: Princesiña Pupooooo... quérote moito e ata diría máis... teño debilidade por ti!! muahaha... mira que ti tamén pensas de carallo ehh!! se preguntaras en vez de barallar... muaks rula!! ;b
Pois si, os delfíns tamén teñen detalles con quen pretenden... ramiñas, algas e pedriñas... descubrírono uns científicos que a verdade non debían ter moito que facer para poñerse a investigar isto... ou debían ter tanto que facer como os científicos do Acquarium Finisterrae que investigaron sobre a copulación dos percebes, botando por terra o mito do carallo do percebe galego... que mal me parece.
A verdade é que me pareceu curiosa a noticia dos delfíns que apareceu en A3, agora nas noticias da noite... xa se sabe o noticiario de A3 é igual como o dos Simpson, con cousas absurdas... e con Matías Prats ao estilo Ken Brookman...
Aínda que creo que o que se debería investigar (pode parecer deformación profesional, pero tampouco creo que o sexa, preguntarme eso)... é porque o facemos nós, porque o ser humano é tan absurdo de intentar convencer da súa valía como persoa coa que compartir tempo, a través de regalos... a xente non é mellor por regalar máis cousas ou ter máis detalles materiais... o importante son os detalles non materiais... eses regalos inconscientes que os amantes se fan mutuamente; pequenas cousas do día a día que se deberían considerar regalos...
Eu a verdade, é que falo dende unha perspectiva pouco realista cando falo acerca dos agasallos... cantas cousas non levo regaladas en parvuliños (flores silvestres, debuxos, etc.) a compañeiras e docentes... sen ter resposta... quen sabe, igual todo o romanticismo materialista se me truncou aí... por eso agora son de regalar máis ben pouco nestes menesteres de l'amour... aínda que por outro lado, sempre ando sen un can e co bolsillo e a conta peladiños... eu regalo tempo, abrazos, bicos e aloumiños. É o único que teño para ofrecer, quen o queira ben, e quen non tamén...
SaBí SaBí !!
P.D.: Noghüinha... tulinho de todo chi v_V' ... a ver cando pasas tomar algo por Santiago D.C. !! ;b
P.D.1: Princesiña Pupooooo... quérote moito e ata diría máis... teño debilidade por ti!! muahaha... mira que ti tamén pensas de carallo ehh!! se preguntaras en vez de barallar... muaks rula!! ;b
Wednesday, December 05, 2007
No estarás sola...
No estarás sola,
vendrán a buscarte batallones de soldados
que a tu guerrilla de paz se han enrolado.
Y yo en primera fila de combate
abriendo trincheras
para protegernos, mi guerrillera.
No estarás sola,
te saludarán a tu paso en mil idiomas, con mil lenguajes,
la gente a la que despertaste en cada viaje,
los que dormían en las calles,
a los que preguntaste,
por su esperanza, por su desastre.
No habrá distancias
que no cubra cualquier hombre que te busque.
No habrá rincón en que tu nombre no se pronuncie.
No habrá misterio o duda en que tu presencia no luzca,
faro solidario en ausencia de paz,
en tiempos difíciles Estrella Polar.
Sola nunca, nunca estarás.
No estarás sola,
siempre habrá quien se parta en dos en cada despedida,
quien te de aliento cuando te des por vencida.
Tu revolución llenará sonrisas,
yo la incorporé a mis aperos
de trabajo, a mi vida.
Clava hoy tus raíces en mí.
Quién pudiera retenerte en Madrid.
Visitaremos lugares a los que hemos
ido antes juntos,
antes de conocerte,
antes de encontrarte.
No estarás sola,
siempre habrá quien te ayude a hacer las mudanzas,
quien te regale manos flores presencias sin pedir nada.
Y allí estaré para amarte,
y aunque no esté,
allí estaré para amarte.
No estarás sola.
No, no estarás sola.
No estarás sola.
A todas aquelas persoas que saben que non estarán soas, porque sempre haberá un alguén materializado en forma de Dane... bicos mil
vendrán a buscarte batallones de soldados
que a tu guerrilla de paz se han enrolado.
Y yo en primera fila de combate
abriendo trincheras
para protegernos, mi guerrillera.
No estarás sola,
te saludarán a tu paso en mil idiomas, con mil lenguajes,
la gente a la que despertaste en cada viaje,
los que dormían en las calles,
a los que preguntaste,
por su esperanza, por su desastre.
No habrá distancias
que no cubra cualquier hombre que te busque.
No habrá rincón en que tu nombre no se pronuncie.
No habrá misterio o duda en que tu presencia no luzca,
faro solidario en ausencia de paz,
en tiempos difíciles Estrella Polar.
Sola nunca, nunca estarás.
No estarás sola,
siempre habrá quien se parta en dos en cada despedida,
quien te de aliento cuando te des por vencida.
Tu revolución llenará sonrisas,
yo la incorporé a mis aperos
de trabajo, a mi vida.
Clava hoy tus raíces en mí.
Quién pudiera retenerte en Madrid.
Visitaremos lugares a los que hemos
ido antes juntos,
antes de conocerte,
antes de encontrarte.
No estarás sola,
siempre habrá quien te ayude a hacer las mudanzas,
quien te regale manos flores presencias sin pedir nada.
Y allí estaré para amarte,
y aunque no esté,
allí estaré para amarte.
No estarás sola.
No, no estarás sola.
No estarás sola.
A todas aquelas persoas que saben que non estarán soas, porque sempre haberá un alguén materializado en forma de Dane... bicos mil
Sunday, November 25, 2007
Que qué é da miña vida?
Yo sigo con mi lucha y mis canciones... sigo crendo en cambiar o mundo, sigo crendo nun Noviembre, agora vestido como clown... creo no poder do nariz vermello, das pinturas brancas e vermellas, dos globos... un sorriso máis no mundo, é un gran de area no seu cambio...
o mundo non só se cambia a través da felicidade, dos sorrisos... o mundo ten que cambiar no amor... o mundo ten que aprender a saber amar, a dar e recibir sen complexos...
Eu, coma sempre... con máis cousas na cabeza... unha posible asociación cultural que non avanza... na que habería unha pequena compañía de teatro... animación de clowns... un novo intento por cambiar ou mover unha micra o mundo...
Que máis ten... levo anos soñando esperto, para min non é algo novo, non me extraña nada que teña que ver con iso... así que así seguirei!!
Ultimamente dinme conta que a veces falo demasiado... entón cando calo parece que me pasa algo... pero non sempre é así... moitas veces non me pasa nada, só que non teño nada que dicir, ou o que é máis frecuente: prefiro observar e escoitar... cando saes da ducha e te vistes e non digo nada e só te miro, non é que me pase nada... só é que me estou a fixar no linda que saes co pelo mollado, os tirabuzóns máis enrroscados que nunca...Pupo...
cando te levantas e te vistes e non digo nada e só te miro, non é que me pase nada... só é que me estou a fixar en ti para despois imaxinar que aínda segues a durmir ao meu carón... entón xunto imaxinación co olor da almofada, e imaxínote aínda alí...
e sí, pásame algo nesas veces que quedo calado... que me dou de conta do moito que te quero e do marabillosos que son os días sen ter que erguerse cedo... eses días de erguerse ás catro da tarde... en fins...boa penitencia che caeu con este conacheiro... v_V'
Bicos mil para todxs... non esquezades sorrir e amar sen pudor... dicir quérote a aqueles que o merecen: amigxs, familiares e parellas... e pensar que cando as cousas van mal, poden non ir peor...poden ir SaBí, SaBí !!
o mundo non só se cambia a través da felicidade, dos sorrisos... o mundo ten que cambiar no amor... o mundo ten que aprender a saber amar, a dar e recibir sen complexos...
Eu, coma sempre... con máis cousas na cabeza... unha posible asociación cultural que non avanza... na que habería unha pequena compañía de teatro... animación de clowns... un novo intento por cambiar ou mover unha micra o mundo...
Que máis ten... levo anos soñando esperto, para min non é algo novo, non me extraña nada que teña que ver con iso... así que así seguirei!!
Ultimamente dinme conta que a veces falo demasiado... entón cando calo parece que me pasa algo... pero non sempre é así... moitas veces non me pasa nada, só que non teño nada que dicir, ou o que é máis frecuente: prefiro observar e escoitar... cando saes da ducha e te vistes e non digo nada e só te miro, non é que me pase nada... só é que me estou a fixar no linda que saes co pelo mollado, os tirabuzóns máis enrroscados que nunca...Pupo...
cando te levantas e te vistes e non digo nada e só te miro, non é que me pase nada... só é que me estou a fixar en ti para despois imaxinar que aínda segues a durmir ao meu carón... entón xunto imaxinación co olor da almofada, e imaxínote aínda alí...
e sí, pásame algo nesas veces que quedo calado... que me dou de conta do moito que te quero e do marabillosos que son os días sen ter que erguerse cedo... eses días de erguerse ás catro da tarde... en fins...boa penitencia che caeu con este conacheiro... v_V'
Bicos mil para todxs... non esquezades sorrir e amar sen pudor... dicir quérote a aqueles que o merecen: amigxs, familiares e parellas... e pensar que cando as cousas van mal, poden non ir peor...poden ir SaBí, SaBí !!
Saturday, November 17, 2007
Tema recurrente...
... os anos que pasan... despacio e sen decir nada...
Onte chegoume o mail este que mandou Hadri, dos vinte e pico de anos (que o noso pico é moi pequeno, non sei que decides de facernos maiores... muahaha)...
Non sei, tampouco me parece tan alarmante... sí, estamos nunha etapa con idades de transición... entre a adolescencia e a adultez... facémonos maiores, a partir de agora teremos que ser máis independentes... en algo menos de dous anos teremos que voar sós... pero é o discurrir da vida... é así... cambios e máis cambios...
Cambios de dependencia... de formas de pensar... de formas de vivir... "maneras de vivir"...
Onte chegoume o mail este que mandou Hadri, dos vinte e pico de anos (que o noso pico é moi pequeno, non sei que decides de facernos maiores... muahaha)...
Non sei, tampouco me parece tan alarmante... sí, estamos nunha etapa con idades de transición... entre a adolescencia e a adultez... facémonos maiores, a partir de agora teremos que ser máis independentes... en algo menos de dous anos teremos que voar sós... pero é o discurrir da vida... é así... cambios e máis cambios...
Cambios de dependencia... de formas de pensar... de formas de vivir... "maneras de vivir"...
Friday, November 09, 2007
Primeiro punto...
son as seis e pico da mañá...mimá, que tajadón levo, menos mal que vin do Ruta para casiña... non paro de correxir os erros de escritura que cometo... vanseme as letras...
bueno, todo un post, para decir que...que te quero máis do normal... ou sexase... quérote con loucura... un post máis para decirche que che soño nas noites sen tí... podo pasalo de marabilla... porque realmente o paso... pero chega un momento da noite no que todo o mundo anda ao seu... que eu me acordo tanto tanto tanto tanto de ti... que non podo de deixar de imaxinarte bailando (mal como eu bailo) contigo... pechando grandes noites...
muahahahahaha
despídese de ti o teu tolo particular... ou o que está tolo por ti particularmente... todo depende como o queiras ver!!
P.D.: Perdoa polas chamadas espontáneas... agardo que non che molestasen moito... ;b
bueno, todo un post, para decir que...que te quero máis do normal... ou sexase... quérote con loucura... un post máis para decirche que che soño nas noites sen tí... podo pasalo de marabilla... porque realmente o paso... pero chega un momento da noite no que todo o mundo anda ao seu... que eu me acordo tanto tanto tanto tanto de ti... que non podo de deixar de imaxinarte bailando (mal como eu bailo) contigo... pechando grandes noites...
muahahahahaha
despídese de ti o teu tolo particular... ou o que está tolo por ti particularmente... todo depende como o queiras ver!!
P.D.: Perdoa polas chamadas espontáneas... agardo que non che molestasen moito... ;b
Monday, November 05, 2007
¿Que se fai...
... cando non todo na túa vida che gusta? ¿Cando che gustaría que fose máis como antes? ¿Cando te sintes só e desprazado?
Cantos dilemas, dunha vida que moitas veces non entendo... entendo o que fun... non entendo o que son nin o que serei... nin o que perdín... nin o que perdo... nin o que estou por gañar... ou perder
En fin... son días grises.
Agardo non perder o que teño que é pouco, pero moi grande á vez.
Cantos dilemas, dunha vida que moitas veces non entendo... entendo o que fun... non entendo o que son nin o que serei... nin o que perdín... nin o que perdo... nin o que estou por gañar... ou perder
En fin... son días grises.
Agardo non perder o que teño que é pouco, pero moi grande á vez.
Friday, November 02, 2007
Respostando a un anónimo...
Son as 10 e media da noite, acabo de chegar de Vigo dunha actividade de Halloween... e realmente estou cansadísimo... eso de estar toda a tarde de pé abrindo e cortando calabazas é algo cansadiño...
Pois este é un post que leva como tema central pois un comentario anónimo da anterior entrada deste blog (do domingo pasado)...
Estimada anónima:
Tampouco me preocuparía que foses anónimo... mmm, comezo a deducir que moito tampouco me coñeces... así que xa vou descartando posibles candidatas...
En canto ao de defraudala... non o vexo moi viable... é decir, quéroa demasiado e o que está máis relacionado con eso... preocupome demasiado (tamén... creo e estou por asegurar... cousa que non é bo que logo me rosma por eso mesmo...) por ela, bueno, máis ben, polo seu estar... que sempre esteña ben non... mellor; que sexa do feliz, o máis, do cómoda o máis, de todo o máis...
é algo inherente a min intentar que todo o mundo esteña así, é unha forma de intentar cambiar un pouco o mundo... imaxina, que si o intento con todo o mundo... que faría por intentalo por ela! máis obviamente...
En fin, que como di ela, quererse tanto tampouco é bo... despois minucias convertense en grandes preocupacións ou pequenas preocupacións que non deberían nin ser preocupacións... pero é o que hai, efectos secundarios desta drogha...
E vou rematando que está a saír da ducha... a ver que me dixo antes, que non sei que me dixo que eu seguira ao meu... a ver si se mosqueou ou algo! agardo que non.
Déboche decir anónima, que creo que moito deso xa non tes... muahahaha...(a non ser que nos fallan as especulacións)... que ela tamén te quere moitísimo e non pasa día que non fale de ti... e de algo máis teu tamén... en fin! que este fin de semana cho vai espetar a ver si eres ti... a ver si realmente conseguimos delatar á anónima...
a saber... tamén nos podemos equivocar e entón si que quedaremos sen esquemas e sen posibles candidatas a ser esa anónima... ademáis de quedar como o cú.
Ná máis!! despídese atentamente o DaNe non anónimo... bicos mil!
P.D. (para comentarista anónima): E sí... quéroa moitísimo
P.D. (para comentarista misteriosa): Non hai como varios días coa cama ocupada para curar os días de camas baleiras...
P.D. (para comentarisa plastidecor,ou sexase nOa): Eu ata diría máis... estou completamente enganchadírmo... e que? peores males hai na vida... e mentres este dure... benvido sexa!;b
Pois este é un post que leva como tema central pois un comentario anónimo da anterior entrada deste blog (do domingo pasado)...
Estimada anónima:
Tampouco me preocuparía que foses anónimo... mmm, comezo a deducir que moito tampouco me coñeces... así que xa vou descartando posibles candidatas...
En canto ao de defraudala... non o vexo moi viable... é decir, quéroa demasiado e o que está máis relacionado con eso... preocupome demasiado (tamén... creo e estou por asegurar... cousa que non é bo que logo me rosma por eso mesmo...) por ela, bueno, máis ben, polo seu estar... que sempre esteña ben non... mellor; que sexa do feliz, o máis, do cómoda o máis, de todo o máis...
é algo inherente a min intentar que todo o mundo esteña así, é unha forma de intentar cambiar un pouco o mundo... imaxina, que si o intento con todo o mundo... que faría por intentalo por ela! máis obviamente...
En fin, que como di ela, quererse tanto tampouco é bo... despois minucias convertense en grandes preocupacións ou pequenas preocupacións que non deberían nin ser preocupacións... pero é o que hai, efectos secundarios desta drogha...
E vou rematando que está a saír da ducha... a ver que me dixo antes, que non sei que me dixo que eu seguira ao meu... a ver si se mosqueou ou algo! agardo que non.
Déboche decir anónima, que creo que moito deso xa non tes... muahahaha...(a non ser que nos fallan as especulacións)... que ela tamén te quere moitísimo e non pasa día que non fale de ti... e de algo máis teu tamén... en fin! que este fin de semana cho vai espetar a ver si eres ti... a ver si realmente conseguimos delatar á anónima...
a saber... tamén nos podemos equivocar e entón si que quedaremos sen esquemas e sen posibles candidatas a ser esa anónima... ademáis de quedar como o cú.
Ná máis!! despídese atentamente o DaNe non anónimo... bicos mil!
P.D. (para comentarista anónima): E sí... quéroa moitísimo
P.D. (para comentarista misteriosa): Non hai como varios días coa cama ocupada para curar os días de camas baleiras...
P.D. (para comentarisa plastidecor,ou sexase nOa): Eu ata diría máis... estou completamente enganchadírmo... e que? peores males hai na vida... e mentres este dure... benvido sexa!;b
Sunday, October 28, 2007
Cálidas trincheiras
Agora enténdoos... agora teño ese porqué de longas siestas de fin de semana que nunca vira neles...
non hai peor cousa que unha cama medio vacía despois de estar completa... o sábado á noite tardei un pouquiño en adormecer... bueno, sinceramente, tardei como case unha hora... a cama facíaseme grande... hostil aínda que non tiña frío...
estas sensacións... poderíanse xuntar con eso de que quererse tanto non é bo... durmir xuntos tampouco é bo... afaise un... e logo non hai xeito de quitarse deso...
non hai como adormecer preto túa... enredados... coa túa cabeza enriba do meu peito... co teu pelo preto... pretiño da miña cara... de xeito que o poda cheirar... acariñalo...rizo a rizo...
no hay mejor lugar, que entre las nubes de tu pelo... para revolver la droga con los versos...
que droga? ti saberás a que das... versos? os de Benedetti que mando nesas mañás que teñen un pouco da moña que non pasou e da resaca que está por vir...
En fin... que este pobre enamorado se vai deitar... só, agardando con soñar contigo.
Mil beixocas!
non hai peor cousa que unha cama medio vacía despois de estar completa... o sábado á noite tardei un pouquiño en adormecer... bueno, sinceramente, tardei como case unha hora... a cama facíaseme grande... hostil aínda que non tiña frío...
estas sensacións... poderíanse xuntar con eso de que quererse tanto non é bo... durmir xuntos tampouco é bo... afaise un... e logo non hai xeito de quitarse deso...
non hai como adormecer preto túa... enredados... coa túa cabeza enriba do meu peito... co teu pelo preto... pretiño da miña cara... de xeito que o poda cheirar... acariñalo...rizo a rizo...
no hay mejor lugar, que entre las nubes de tu pelo... para revolver la droga con los versos...
que droga? ti saberás a que das... versos? os de Benedetti que mando nesas mañás que teñen un pouco da moña que non pasou e da resaca que está por vir...
En fin... que este pobre enamorado se vai deitar... só, agardando con soñar contigo.
Mil beixocas!
Thursday, October 25, 2007
Tamén me é diferente
Aínda que penses que non... para min tamén é diferente (é que o falamos onte á noite... relembroo...) ... tes razón cando me dis, aínda me viche onte... e seino, pero é que non son capaz de ser impasible á sensación que é verte... non son capaz de controlalo nin quero... bueno, si che molesta, sí que o controlarei... xa sabes teño esa extraña costume de preocuparme polos teus sorrisos, o teu estar ben... e o costume máis raro que teño, ser cariñoso... "estás raro"... muahahaha
pero é que non o podo evitar! non podo evitar ter a necesidade de darche a dose de mimos diarios... e sí!! son un conacheiro pasteleiro!! e que?! pero é que como nunca se vai dar cambiado o mundo... polo menos quero contribuír un pouco a que o mundo que me rodea, as persoas que me rodean sexan felices e valoren os sentimentos, os abrazos e o amor... amor en xeral, amor de amigos, amor de coñecidos, amor de nós, amor,amor...
Porque o mundo é unha obra de teatro escrita en drama onde parece que non hai lugar para quererse entre as persoas... onde a palabra amor é un tabú... é cursi decila... non se pode decir... senón serás estigmatizado de cursi... por eso hai que poñerlle no seu guión abrazos e beixos...
E vou seguir igual... preocúpome polas cousas polas que me preocupo... as túas eleccións que nunca elixes, o teu estar agusto... porque me encanta verte sorrir... verte de festa... verte feliz... verte ti radiante... porque me gustan os teus bicos espontáneos de felicidade... cando te me quedas mirando, sorrís e me bicas de golpe...
Non sei si se me entendeu todo o que quería transmitir... pero non sei, agora mesmo estou obtuso, non che sabería explicar moito mellor... pregúntamo se tes dúbidas! perdoa esta doce locura que me baña...
pero é que non o podo evitar! non podo evitar ter a necesidade de darche a dose de mimos diarios... e sí!! son un conacheiro pasteleiro!! e que?! pero é que como nunca se vai dar cambiado o mundo... polo menos quero contribuír un pouco a que o mundo que me rodea, as persoas que me rodean sexan felices e valoren os sentimentos, os abrazos e o amor... amor en xeral, amor de amigos, amor de coñecidos, amor de nós, amor,amor...
Porque o mundo é unha obra de teatro escrita en drama onde parece que non hai lugar para quererse entre as persoas... onde a palabra amor é un tabú... é cursi decila... non se pode decir... senón serás estigmatizado de cursi... por eso hai que poñerlle no seu guión abrazos e beixos...
E vou seguir igual... preocúpome polas cousas polas que me preocupo... as túas eleccións que nunca elixes, o teu estar agusto... porque me encanta verte sorrir... verte de festa... verte feliz... verte ti radiante... porque me gustan os teus bicos espontáneos de felicidade... cando te me quedas mirando, sorrís e me bicas de golpe...
Non sei si se me entendeu todo o que quería transmitir... pero non sei, agora mesmo estou obtuso, non che sabería explicar moito mellor... pregúntamo se tes dúbidas! perdoa esta doce locura que me baña...
Wednesday, October 24, 2007
Normal e Anormal
Onde está a liña fronteiriza entre o normal e o anormal? a conducta anormal e a conducta normal...
xa non só limitandoo ás patoloxías, senón ás formas (xeito de vestir, de vivir, de comer...).
En canto ao primeiro dos casos... patolóxicamente falando... non creo que sexa unha liña... creo que é unha franxa... a liña é demasiado delgada, a franxa non. Outra cousa, de que lado é máis convinte estar, é preferible estar cerca desa liña, pero de que lado dela? quen é capaz de debuxar esa liña ou franxa? é imposible... só os extremos se salvan e fan posible a súa clasificación... pero os extremos non nos interesan, teñen un carácter negativo.
Cambio de rexistro, estaba falando de algo que afecta ás persoas pero sen falar de ninguén en concreto. Vou facer caso aos profesores, non vou botar balóns fóra, son persoa e podo extrapolar moitas cousas da teoría a min mesmo... por certo, ódioo os compañeiros que non son capaces de mirarse a sí mesmos e atopar en sí mesmos problemas que se comentan en clase, como por exemplo a falta de empatía e sensibilidade... somos persoas con defectos que compre remediar... senón... que aspiras a ser? mete o teu expediente polo cú e dalle voltas... non che serve
Iso... falando dende min e por min... ese era o rexistro que ía comezar...
excentricidade, extravagancia... váiseme? pode... pero delimitademe o racional, o normal e o correcto... comentádeme o negativo desa miña forma de ser... eu coméntovos o positivo si queredes...
non me afecta en nada... pero sí me da algo polo que sorrir cando non hai porque sorrir... cando chove e fai frío... xa sabedes que é a miña doce loucura... é un xeito raro de ver optimistamente a vida... outras imitan palomos... somos unha especie diferente...
pero gústame
Posdata/encargo á misteriosa (e única, salvo fugaces comentarios de noa) comentarista do meu blog... definición de amor como estado, gracias.
xa non só limitandoo ás patoloxías, senón ás formas (xeito de vestir, de vivir, de comer...).
En canto ao primeiro dos casos... patolóxicamente falando... non creo que sexa unha liña... creo que é unha franxa... a liña é demasiado delgada, a franxa non. Outra cousa, de que lado é máis convinte estar, é preferible estar cerca desa liña, pero de que lado dela? quen é capaz de debuxar esa liña ou franxa? é imposible... só os extremos se salvan e fan posible a súa clasificación... pero os extremos non nos interesan, teñen un carácter negativo.
Cambio de rexistro, estaba falando de algo que afecta ás persoas pero sen falar de ninguén en concreto. Vou facer caso aos profesores, non vou botar balóns fóra, son persoa e podo extrapolar moitas cousas da teoría a min mesmo... por certo, ódioo os compañeiros que non son capaces de mirarse a sí mesmos e atopar en sí mesmos problemas que se comentan en clase, como por exemplo a falta de empatía e sensibilidade... somos persoas con defectos que compre remediar... senón... que aspiras a ser? mete o teu expediente polo cú e dalle voltas... non che serve
Iso... falando dende min e por min... ese era o rexistro que ía comezar...
excentricidade, extravagancia... váiseme? pode... pero delimitademe o racional, o normal e o correcto... comentádeme o negativo desa miña forma de ser... eu coméntovos o positivo si queredes...
non me afecta en nada... pero sí me da algo polo que sorrir cando non hai porque sorrir... cando chove e fai frío... xa sabedes que é a miña doce loucura... é un xeito raro de ver optimistamente a vida... outras imitan palomos... somos unha especie diferente...
pero gústame
Posdata/encargo á misteriosa (e única, salvo fugaces comentarios de noa) comentarista do meu blog... definición de amor como estado, gracias.
Tuesday, October 23, 2007
Por que pensarei tanto?
Estaba a ler a última entrada do blog de Suso Lista que fala sobre a posibilidade de que o mar seque e nos deixe ver todo o que agocha... montañas e pradeiras submarinas... incribles animais que saltarían nas pozas do seco...
Esto lembroume outra posibilidade destas irreais que un verán deu moito que facer e cando o penso tamén segue a darme que facer... qué pasaría se o mundo se detivese de repente... si deixase de xirar a Terra sobre sí mesma... sairíamos todos despedidos cara o espacio?... a verdade é que fantaseando... non me preocupa a posibilidade da morte durante o accidente... preocupame perder todo canto teño e aparecer nun sitio alleo a min... o todo que temos sempre é moito; lugares, persoas, cousas, vidas...
En fin... que o mundo siga xirando e que a función non remate...
Entre outras cousas, creo que as aulas este curso me están influíndo demasiado... canto de tolo acabarei en xuño? quen sabe...
Deja que la locura sea cultura... que el dolor se muera de placer...
Esto lembroume outra posibilidade destas irreais que un verán deu moito que facer e cando o penso tamén segue a darme que facer... qué pasaría se o mundo se detivese de repente... si deixase de xirar a Terra sobre sí mesma... sairíamos todos despedidos cara o espacio?... a verdade é que fantaseando... non me preocupa a posibilidade da morte durante o accidente... preocupame perder todo canto teño e aparecer nun sitio alleo a min... o todo que temos sempre é moito; lugares, persoas, cousas, vidas...
En fin... que o mundo siga xirando e que a función non remate...
Entre outras cousas, creo que as aulas este curso me están influíndo demasiado... canto de tolo acabarei en xuño? quen sabe...
Deja que la locura sea cultura... que el dolor se muera de placer...
Cuestión de costumes...
Non teño nada, pero é que debe ser que estou aínda na onda do non-stress... e por iso odio tanto ter que levantarnos cedo tódolos días e non poder ter un día cunha mañá que empece ás doce para os dous...
é simplemente iso... e non teño nada... porque ao teu carón non hai nada malo que ter... ;b
beixocas mil!!
é simplemente iso... e non teño nada... porque ao teu carón non hai nada malo que ter... ;b
beixocas mil!!
Sunday, October 21, 2007
O tempo asusta!!!
Estiven agora repasando o ano 2007 en imaxes e posts do fotoló... que medo me dou a min mesmo! como se cambia en pouco tempo de preocupacións, de alegrías, de vida, de todo... é incrible... esto é como a caixa de bombóns da que falaba Forrest Gump... e que sorte que sexa así! senón esto ía ser un jodido coñazo monótono... como o do profesor que leva corenta anos dando a mesma asignatura, que non varía dun curso para outro e que o acaba por converter nunha máquina de repetición curso tras curso...
Pensas que o sabes todo do teu pasado... pero non é así... iso si, remexendo no teu fotoló podeste dar conta de moitas cousas, e aprender por exemplo, como foron cambiando moitos sentimentos... porque de xeito natural non somos conscientes de cando sucede esa transformación... en fin... que por un lado... está ben isto dos flogs e blogs e as novas tecnoloxías...
pero eu sigo querendo unha casa con chimenea e horta... e autónoma... ou sexase; quero unha ecocasa.
Beixocas para o mundo enteiro!
Pensas que o sabes todo do teu pasado... pero non é así... iso si, remexendo no teu fotoló podeste dar conta de moitas cousas, e aprender por exemplo, como foron cambiando moitos sentimentos... porque de xeito natural non somos conscientes de cando sucede esa transformación... en fin... que por un lado... está ben isto dos flogs e blogs e as novas tecnoloxías...
pero eu sigo querendo unha casa con chimenea e horta... e autónoma... ou sexase; quero unha ecocasa.
Beixocas para o mundo enteiro!
Friday, October 19, 2007
Bachata y Ballenato
Uno quiere pá que lo quieran... uno ama pá que lo amen... uno no da la vida entera pá que lo engañen... pá que lo engañen...
Volvendo outra vez á Santiago... a casa... pero pensando aínda na semana pasada en terras do Mar Caribe... entre ron añejo, bachata e non-stress...
e sobretodo... entre filosofías de vida admirables... filosofías da non preocupación... só hai algo co que non concordo... son infieis por natureza... a calquer idade en calquer situación...
Frase célebre: querernos tanto non é bo
e que?
e sobretodo... entre filosofías de vida admirables... filosofías da non preocupación... só hai algo co que non concordo... son infieis por natureza... a calquer idade en calquer situación...
Frase célebre: querernos tanto non é bo
e que?
Monday, October 08, 2007
Montaña Rusa!!! fiuuuuun...
Pola mañá... estresadísimo... pola tarde... dun lado para outro solucionando todo canto me preocupaba pola mañá... e agora...
pois contentísimo de que sexa de noite... mañá espero verte... polo menos sei seguro que vou falar contigo... e verte, pois aguantarei o sono o que faga falta para verte... aínda que teño medo...
teño medo de que estés enfadada ou algo así... que asco a distancia e os teléfonos... en fin que... mañá non respondo moito de min mesmo... non te extrañes de ningunha das miñas reaccións... non sei... si non digo nada e te abrazo ou te bico sen máis... bué... chorar non creo que chore... pero co hipersensible que ando ultimamente tampouco garantizo nada... muahahahahahaha... que bah oh!! non creo.
Bué... mellor que o outro día... non me berrache por meter 5 ouros no teu móbil... ;b... xa debes estar mellor logo!!
En fins... si é certo o de que mañá non baixas a Noia... bufff... mellor sigo pensando que tes que baixar e que ves ás 12... por aquelo de que facerse ilusións non é bo...
mil bicasos ruliña!! ;b
pois contentísimo de que sexa de noite... mañá espero verte... polo menos sei seguro que vou falar contigo... e verte, pois aguantarei o sono o que faga falta para verte... aínda que teño medo...
teño medo de que estés enfadada ou algo así... que asco a distancia e os teléfonos... en fin que... mañá non respondo moito de min mesmo... non te extrañes de ningunha das miñas reaccións... non sei... si non digo nada e te abrazo ou te bico sen máis... bué... chorar non creo que chore... pero co hipersensible que ando ultimamente tampouco garantizo nada... muahahahahahaha... que bah oh!! non creo.
Bué... mellor que o outro día... non me berrache por meter 5 ouros no teu móbil... ;b... xa debes estar mellor logo!!
En fins... si é certo o de que mañá non baixas a Noia... bufff... mellor sigo pensando que tes que baixar e que ves ás 12... por aquelo de que facerse ilusións non é bo...
mil bicasos ruliña!! ;b
Amenceu mal o día...
estou desfeito... triste... amargado... todo o vexo negativo... non sei que vou facer e supónse que debería saber que facer neste tipo de situacións...
pódeme todo agora mesmo e agóbiome con facilidade... non sei onde perdín a outra tranquilidade que tiña antes...
pódeme todo agora mesmo e agóbiome con facilidade... non sei onde perdín a outra tranquilidade que tiña antes...
Tuesday, October 02, 2007
Fráxil como o cristal
Odio como me sinto á noite cando todo se bota a durmir e non hai chamada no teléfono... cando non hai a túa voz... e síntome fatal... síntome fráxil e espido... débil... é como si non fose forte, como si non me gustase ter esta sensación de botarte de menos... é como se me sentise inferior por tela...
Cando podo escribirche coma onte... é polas noites... e hoxe (segundo día) xa nin teño forzas para facelo...
¿Qué tiene tu veneno...? Que me quita la vida solo con un beso... y me lleva a la luna... y me ofrece la droga que todo lo cura...
Cando podo escribirche coma onte... é polas noites... e hoxe (segundo día) xa nin teño forzas para facelo...
¿Qué tiene tu veneno...? Que me quita la vida solo con un beso... y me lleva a la luna... y me ofrece la droga que todo lo cura...
Monday, October 01, 2007
Caderno de bitácora, cap. 1
Luns, un de outubro de 2007
Seino... admítoo... non pasaron nin 24 horas e xa che estou escribindo... pero é que creo que pouco a pouco me volverei a sentir vivo... e necesitaba contarcho, aínda que agora estou falando dende o pasado... pasado para o presente de cando leas esto... ;b
Ademáis... como che dixen á mañá... os 18 días sen verse, reducíronse en principio en 9... o día 9 conto con verte... aínda que pouco tempo que logo ao día seguinte tereime que erguer cedo para ir a Vigo coller o avión...
Volvín á rutina do curso... e xa son un pouco máis feliz... agora creo que vou pasar a semana organizando dalgún xeito algo para o xoves á noite... gustaríame que despedisemos a Chepi todos os de clase... a ver como amaño con Alba, xa se sabe... non creo que queira ou lle pareza ben a idea dos de clase... seguro que quere facerlle algo ela... non sei, haberá que negociar... que pena me da que marche... pero por outro lado, xa foi a clase e di que lle encanta... polo tanto por ese outro lado contentísimo de que atopase a súa facultade académicamente! :D
Quérote moito... aínda que non me deixes sacarche a bailar en pistas de pedra con tunos de banda sonora orixinal... ;b
P.D.: Espero que cando che diga como tes que ler o blog... empezando polo que está escrito abaixo de todo... o fagas... e non como coas películas que lle das adiante a todas... xD
Seino... admítoo... non pasaron nin 24 horas e xa che estou escribindo... pero é que creo que pouco a pouco me volverei a sentir vivo... e necesitaba contarcho, aínda que agora estou falando dende o pasado... pasado para o presente de cando leas esto... ;b
Ademáis... como che dixen á mañá... os 18 días sen verse, reducíronse en principio en 9... o día 9 conto con verte... aínda que pouco tempo que logo ao día seguinte tereime que erguer cedo para ir a Vigo coller o avión...
Volvín á rutina do curso... e xa son un pouco máis feliz... agora creo que vou pasar a semana organizando dalgún xeito algo para o xoves á noite... gustaríame que despedisemos a Chepi todos os de clase... a ver como amaño con Alba, xa se sabe... non creo que queira ou lle pareza ben a idea dos de clase... seguro que quere facerlle algo ela... non sei, haberá que negociar... que pena me da que marche... pero por outro lado, xa foi a clase e di que lle encanta... polo tanto por ese outro lado contentísimo de que atopase a súa facultade académicamente! :D
Quérote moito... aínda que non me deixes sacarche a bailar en pistas de pedra con tunos de banda sonora orixinal... ;b
P.D.: Espero que cando che diga como tes que ler o blog... empezando polo que está escrito abaixo de todo... o fagas... e non como coas películas que lle das adiante a todas... xD
Saturday, September 29, 2007
Tutti Frutti
Nas relacións amorosas non existen as medias laranxas como situación idílica...
Quero decir, non creo que o mellor e o máis agardado deban ser as medias laranxas... o máis importante e positivo son as diferencias... non só as semellanzas... as diferencias entre dúas persoas fan posible o crecemento mútuo a través das vivencias e experiencias... por eso non concordo co modelo idílico tradicional das medias laranxas...
Coido é máis importante a complementariedade das frutas (aderezadas polo amor) entre elas... por eso, mellor que soñar coa túa media laranxa... é soñar coa fruta que te complemente e que xuntada con ese aderezo, o amor, o almíbar... fagan a mellor das macedonias...
Quero decir, non creo que o mellor e o máis agardado deban ser as medias laranxas... o máis importante e positivo son as diferencias... non só as semellanzas... as diferencias entre dúas persoas fan posible o crecemento mútuo a través das vivencias e experiencias... por eso non concordo co modelo idílico tradicional das medias laranxas...
Coido é máis importante a complementariedade das frutas (aderezadas polo amor) entre elas... por eso, mellor que soñar coa túa media laranxa... é soñar coa fruta que te complemente e que xuntada con ese aderezo, o amor, o almíbar... fagan a mellor das macedonias...
Thursday, September 20, 2007
Obrigado! ;b
Non sei por onde comezar... igual é mellor tirar sen divagar demasiado...
Non creo que deixalo fose malo... foi bo
Creo que tampouco me esperaba un final así, refírome que máis que o que tivemos, o que temos...
Sabes? creo que nos debemos de sentir nestes tempos as persoas máis afortunadas do mundo... temos todo o que todo o mundo quere... (díxomo ine, ela non minte...) eu polo menos así me sinto...
teño e gardo aínda unha das miñas mellores amigas, que sempre está aí para o que sexa... que sempre estou aí para o que sexa dela...
Teño outra das miñas mellores amigas... á que amo... coa que son feliz día a día... un regalo do azar... unha sorte... que todas as coincidencias me fagan salir tan ben parado!
E tí... pois tes máis do mesmo... non?
somos afortunados.
Non creo que deixalo fose malo... foi bo
Creo que tampouco me esperaba un final así, refírome que máis que o que tivemos, o que temos...
Sabes? creo que nos debemos de sentir nestes tempos as persoas máis afortunadas do mundo... temos todo o que todo o mundo quere... (díxomo ine, ela non minte...) eu polo menos así me sinto...
teño e gardo aínda unha das miñas mellores amigas, que sempre está aí para o que sexa... que sempre estou aí para o que sexa dela...
Teño outra das miñas mellores amigas... á que amo... coa que son feliz día a día... un regalo do azar... unha sorte... que todas as coincidencias me fagan salir tan ben parado!
E tí... pois tes máis do mesmo... non?
somos afortunados.
Tuesday, September 18, 2007
Empatía...
É curioso e extraño á vez... nunca pensei que fora a ter esta sensación provinte de meus pais... é como si sen decilo... entendesen que fago aquí en Santiago... disfrutando o pouco gañado no verán... catro patacóns... dun xeito moi raro... vivindo só...aquí... vendo pasar os días... moitos deles dando voltas sen máis pola casa... facendo mil tonterías... pasando horas...
no fondo... é como se entenderan o importante que é para min estar cerca dela... porque despois ven o paso de ecuador e non imos poder vernos nin falar durante demasiados días...
é como se fose un guiño de complicidade... de empatía...comprensión...
un... non digo nada... porque eres feliz así...
un... eso bástame
mil gracias, mil apertas e mil bicos
E sí, gracias, son a persoa máis feliz así... non importan dous días sen vela, se logo ven un día enteiro con ela...
P.D.: Creo que eu tamén escribiría ata as marxes das postais e dos folios... se tivera que ir á mili, sen outro xeito de comunicarme... igual non somos tan diferentes, ¿quen sabe?
no fondo... é como se entenderan o importante que é para min estar cerca dela... porque despois ven o paso de ecuador e non imos poder vernos nin falar durante demasiados días...
é como se fose un guiño de complicidade... de empatía...comprensión...
un... non digo nada... porque eres feliz así...
un... eso bástame
mil gracias, mil apertas e mil bicos
E sí, gracias, son a persoa máis feliz así... non importan dous días sen vela, se logo ven un día enteiro con ela...
P.D.: Creo que eu tamén escribiría ata as marxes das postais e dos folios... se tivera que ir á mili, sen outro xeito de comunicarme... igual non somos tan diferentes, ¿quen sabe?
Monday, September 17, 2007
Ignorante...
non entendo o cinismo das persoas... esa extraña forma que teñen algúns de relacionarse cos demáis... ese egocentrismo excesivo... ese xeito que algúns teñen de querelo todo dos demais... ese oportunismo... esa forma de aproveitarse dos demáis... esa forma de... sendo politicamente incorrecto... darlles polo cú ás primeiras de cambio... a veces parece que non merece a pena nin tentar ser boa persoa... pero é que realmente si o merece, o que non merece é ser así con todo o mundo...
ou sexase... cuestión de selectividade
ou sexase... cuestión de selectividade
Saturday, September 15, 2007
Yonki
Teño síndrome de abstinencia do roce da túa pel, cóstame moitísimo aguantar sen un xesto sen unha caricia durante varios días... e síntome mal, síntome como un yonki... non me gusta esta doce dependencia... pero son incapaz de escapar do efecto de succión que ten...
creo que penso demasiado en ti...
pero...
é que todo me da igual agora mesmo...
quédome só coa doce tontería que se lle mete a un no corpo...
esa mesma que me deixa absorto mirándote sen máis, sen decir palabra...
esas sesións de mirarte que sempre van acompañadas do teu inquérito... ¿pásache algo?
a partir de agora aínda que sexa conacheiro respondereiche a verdade... si, pásame, que me gustas moito e encántame perderme en sesións de fotografías imaxinarias sen máis cámara que os meus ollos...
creo que penso demasiado en ti...
pero...
é que todo me da igual agora mesmo...
quédome só coa doce tontería que se lle mete a un no corpo...
esa mesma que me deixa absorto mirándote sen máis, sen decir palabra...
esas sesións de mirarte que sempre van acompañadas do teu inquérito... ¿pásache algo?
a partir de agora aínda que sexa conacheiro respondereiche a verdade... si, pásame, que me gustas moito e encántame perderme en sesións de fotografías imaxinarias sen máis cámara que os meus ollos...
Wednesday, July 04, 2007
Semellanzas
vivir... é arriscar...
cada día é un misterio, un montón de preguntas unha enriba doutra, que se cuestionan mil cousas... ¿por que a xente cambia así? ¿por que agora negan o saúdo?...
hai que ser unidireccionais... camiñar de frente sen mirar a esas persoas que no seu microcosmos son incapaces de ter un momento de lucidez racional e decir... o meu comportamento é totalmente infantil e desmesurado. Este tipo de xente son os que se denominan mafaldianamente como problemólogos... especie humanoide de considerable número... rozando a praga...
o ser humano a veces é simplemente e rotundamente... incompleto... defectuoso...
cada día é un misterio, un montón de preguntas unha enriba doutra, que se cuestionan mil cousas... ¿por que a xente cambia así? ¿por que agora negan o saúdo?...
hai que ser unidireccionais... camiñar de frente sen mirar a esas persoas que no seu microcosmos son incapaces de ter un momento de lucidez racional e decir... o meu comportamento é totalmente infantil e desmesurado. Este tipo de xente son os que se denominan mafaldianamente como problemólogos... especie humanoide de considerable número... rozando a praga...
o ser humano a veces é simplemente e rotundamente... incompleto... defectuoso...
Friday, June 29, 2007
Falando ao aire... o que está vetado por patocheiro...
Alfa Mike Oscar Tango Echo
Quebec Uniform Echo Romeo Oscar Tango Echo
Delta Alfa November Alfa
Quebec Uniform Echo Romeo Oscar Tango Echo
Delta Alfa November Alfa
29 de junho de 2007:
Que longo é o verán...e as noites sen ti...
Wednesday, June 13, 2007
Vento que ven en contra
Bótote moito de menos...e quérote aínda máis...
"Quiero fundirme en tu fuego... como si fuese de espera..."
"Sueña que sueña con ella..."
Saturday, May 26, 2007
O relativo das medidas
As medidas non sempre son exactas... nós como seres humanos non somos capaces de medir o tempo... o tempo é relativo... o noso reloxo biolóxico fluctúa constantemente... según o noso estado de ánimo... según o tempo que paso sen verte... se fora máis preciso este reloxo non teríamos que andar con reloxos nas muñecas... non teríamos que andar sacando o móbil do peto para mirala hora... só con pensar, e botar así contas mentais da hora, xa a obteríamos... pero é que o corpo do ser humano, aínda que é unha máquina complexa, hai sempre mil cousas que o superan...
Por exemplo os ritmos... ti se de repente comezas a facer algo que normalmente non fas... por exemplo, erguerte cedo... o corpo resentirase profundamente... terás que entrenalo!!... eu creo que é un dos maiores fallos do corpo humano... que para acabar realizando satisfactoriamente moitas cousas hai que entrenalo... como eu me vou entrenando ao verán... todo o mundo en maior ou menor medida se entrena para o verán... que se ir correr para lucir tipo no verán... que si a liña... que si facemos o láser para despois non andar ás presas para ir á praia... que si nos imos poñendo morenos articialmente no solarium... que se nos imos entrenando largos fins de semana á túa ausencia... pero que difícil é o verán cando se pon!!
O ser humano é dependente. Sempre depende de algo... dalgunha sustancia... en menor ou maior grado... sempre dependemos de algo... dependemos da auga para vivir... moitos dependemos do tabaco cando estamos estresados en exames... outros dependen do chocolate... outros de drogas máis "duras"... outros dependemos das túas dez da noite... esa hora na que o tempo se me para... a rabia contida de todo o día... o envenenamento xeralizado atopa o seu antídoto... en ti.
Sabías que? Gústame conducir.
Bicos mil !!
Por exemplo os ritmos... ti se de repente comezas a facer algo que normalmente non fas... por exemplo, erguerte cedo... o corpo resentirase profundamente... terás que entrenalo!!... eu creo que é un dos maiores fallos do corpo humano... que para acabar realizando satisfactoriamente moitas cousas hai que entrenalo... como eu me vou entrenando ao verán... todo o mundo en maior ou menor medida se entrena para o verán... que se ir correr para lucir tipo no verán... que si a liña... que si facemos o láser para despois non andar ás presas para ir á praia... que si nos imos poñendo morenos articialmente no solarium... que se nos imos entrenando largos fins de semana á túa ausencia... pero que difícil é o verán cando se pon!!
O ser humano é dependente. Sempre depende de algo... dalgunha sustancia... en menor ou maior grado... sempre dependemos de algo... dependemos da auga para vivir... moitos dependemos do tabaco cando estamos estresados en exames... outros dependen do chocolate... outros de drogas máis "duras"... outros dependemos das túas dez da noite... esa hora na que o tempo se me para... a rabia contida de todo o día... o envenenamento xeralizado atopa o seu antídoto... en ti.
Sabías que? Gústame conducir.
Bicos mil !!
Sunday, May 20, 2007
C'est finit !!
Rematou a Ascensión agora comeza o mellor... sprint de exames... verán... campamento... praia...
e o peor... botarte de menos... horas na estrada... calor abafante do asfalto... litros e litros de gasolina...
pero á vez o mellor... volverte a ver... a brisa atlántica... a praia... o casco vello... pasear contigo... fundirte en abrazos inacabables...
"Y en cuanto acabó... de zurzir las heridas de las noches mal dormidas llegué yo... y le llené de flores el jergón para los dos... sin espinas de colores que se ríen cuando llora y cuando no... las sulfatamos con nuestro sudor..."
P.D.: Hoy dice el periódico, que ha muerto una mujer que conocí...
e o peor... botarte de menos... horas na estrada... calor abafante do asfalto... litros e litros de gasolina...
pero á vez o mellor... volverte a ver... a brisa atlántica... a praia... o casco vello... pasear contigo... fundirte en abrazos inacabables...
"Y en cuanto acabó... de zurzir las heridas de las noches mal dormidas llegué yo... y le llené de flores el jergón para los dos... sin espinas de colores que se ríen cuando llora y cuando no... las sulfatamos con nuestro sudor..."
P.D.: Hoy dice el periódico, que ha muerto una mujer que conocí...
Thursday, April 12, 2007
Teño un blog...
... cun nome que me encanta... pero non me sae da gana escribir nada nel... agora sí claro, estou tentando analizar un test... normal que me dea por escribir...
"Cuenta la historia que del monte bajaba una serpiente... para buscar en la llanura la cola que perdió... ¿no serás tú? no seré yo... un pedacín... un pedacín... de mí rabín... poooompoooompooooom..."
"Cuenta la historia que del monte bajaba una serpiente... para buscar en la llanura la cola que perdió... ¿no serás tú? no seré yo... un pedacín... un pedacín... de mí rabín... poooompoooompooooom..."
Sunday, April 01, 2007
sToP
Unha vez máis estou ata os huevísimos destas movidas pasteleiras... non entendo porque me meto nelas... porque ten que ser sempre estigma que me persegue... non entendo porque un día podo fundirte no meu peito e ao día seguinte me teño que conformar só rozar a xema dos teus dedos... non é xusto...non, non o é...
En fin... será mellor pois verte como dende dentro dunha mampara de cristal como a da Audiencia Nacional... aillado... tolemia concentrada en tres metros cúbicos...
En fin... será mellor pois verte como dende dentro dunha mampara de cristal como a da Audiencia Nacional... aillado... tolemia concentrada en tres metros cúbicos...
Thursday, March 29, 2007
Todo esto é unha noria
últimamente tódolos días son un continuo de incertidume... de non saber nada nada do que vai pasar, onde vou acabar... o mes de marzo que está a piques de acabar foi frenético... non vivo en ningures... vivo nun cento de sitios á vez e eso é coma vivir en ningures... Santiago, Noia, Figuerido... son tres e igualmente fánseme un cento... o que menos me gusta desto... a veces paréceme que me esquezo de como se saborea Compostela... porque se non o sabedes, débese saborear aos poucos... é como o xamón pata negra... a ninguén se lle ocorrería comelo ao tolo... trozos grandísimos de vez...
de todo e de tod@s se olvida un cando vive rápido...aprendín máis neste mes, que en todo o que levamos de ano 2007... as experiencias vitais son unha escola... tal como o é estar calado, e escoitar á xente... deixando que esta che ensine cousas implícitamente...
SaBí SaBí
de todo e de tod@s se olvida un cando vive rápido...aprendín máis neste mes, que en todo o que levamos de ano 2007... as experiencias vitais son unha escola... tal como o é estar calado, e escoitar á xente... deixando que esta che ensine cousas implícitamente...
SaBí SaBí
Saturday, March 17, 2007
Fin da ... parte
Ola, outro blog que se pecha... non teño gana de seguir escribindo... aburro... supoño que non teño nada interesante que decir... así que, é absurdo ter aberto un blog para non escribir ou no que nunca tes ganas de escribir... o fotolog seguirá aberto... as imaxes din sempre máis que mil palabras... en fin, quenes me teñades posto nos enlaces ou algo así... eu diríavos que me sacarades... total, esto vai morrer ao darlle agora a publicar...
En fin, que para saber o que penso ou como me vai, xa sabedes onde vivo se queredes algo...e senón pois nada... que teñades boa viaxe.
En fin, que para saber o que penso ou como me vai, xa sabedes onde vivo se queredes algo...e senón pois nada... que teñades boa viaxe.
Friday, March 09, 2007
C'est finit
Remataron os soños con armadura de papel e aire...
Remataron os sorrisos absurdos que se escapan por simplezas...
Equivoqueime, mil e unha veces, síntoo... cando me reencarne en mono do peñón de Gibraltar fareino mellor...pero é que por outro lado, son como son e non hai máis... son como unha canción de Pereza... unhas veces daría o mundo por estar con alguén e outras... pois non faría nada...
que conste que as fluctuacións non son malas eh! para nada... son... dinámicas digamos... pois iso, eu sigo coa miña dinámica... pitupitupitupitu...
Peace and love!
Remataron os sorrisos absurdos que se escapan por simplezas...
Equivoqueime, mil e unha veces, síntoo... cando me reencarne en mono do peñón de Gibraltar fareino mellor...pero é que por outro lado, son como son e non hai máis... son como unha canción de Pereza... unhas veces daría o mundo por estar con alguén e outras... pois non faría nada...
que conste que as fluctuacións non son malas eh! para nada... son... dinámicas digamos... pois iso, eu sigo coa miña dinámica... pitupitupitupitu...
Peace and love!
Monday, February 26, 2007
Cousas que veñen de imprevisto...
aiiiii!! en fin!! que vémonos en maio... que non vexo que vaia ter tempo nin para escribir entre a vida arrastrada de Santiago (esto de ser estudiante en Compostela xa se sabe...) e a vida de futuro monitor básico de tempo libre... xDD
Sunday, February 18, 2007
Alguén me debeu decir algunha vez...
...Dane o mundo non é como ti o soñas... e si mo dixeron, eu non fixen caso... e equivoqueime... hai que prestar atención ás cousas que che din a veces... non se pode ir polo mundo só co que un sabe... o día menos pensado as cousas non son como ti pensas e levas a ostia da túa vida. falando en plata.é a unha e media da mañá, levo todo o fin de semana con vómitos, dor de cabeza, mocos, estornudos, dores musculares... ou sexase... gripe... agora hai que sumar outra sintomatoloxía máis, provinte dunha doenza non precisamente pouco coñecida... estou a deshidratarme unha vez máis... como outras tantas veces... pero esta é diferente... deshidrátome por algo que non quero máis... non quero promesas que non valen nada... nin sentencias de "xa sabes o que hai"... e que é o que hai preguntome eu?... un pailán... eso é o que hai... eu quérome moi pouco, xa o sei, pero é que nestas circunstancias quérome aínda menos... e de tan pouco que me quero estou deixando de saber querer ós demáis... que será o próximo? deixar de saber dar apertas?... non, iso nunca... hai que pórlle freo...
a partir de agora todo será diferente... a miña vida sen tí pode cambiar bastante... pero a todo se afai un neste mundo... incluso á morte... confío en toda esa xente que quero e que moitas veces igual me olvidei de sabelas querer... sei que sen que eles o saiban... seguirei coa miña insípida vida... "xa sabes o que hai"
a partir de agora todo será diferente... a miña vida sen tí pode cambiar bastante... pero a todo se afai un neste mundo... incluso á morte... confío en toda esa xente que quero e que moitas veces igual me olvidei de sabelas querer... sei que sen que eles o saiban... seguirei coa miña insípida vida... "xa sabes o que hai"
Friday, February 16, 2007
tic, tac
Yo soy un chico del montón
no me parezco a ninguno de esos que salen por televisión
ni a cantantes de academias de canto de cisne
ni al típico guaperas de cine
pero estoy por ti hasta el culo
aunque te guste ese chulo
lo malo en buen envase
lo bueno en mal envase
lo malo en mal envase
sin pena ni gloria pasan los días
con pena y angustia paso tu calle
callado y tranquilo cuento defecto tras defecto
intentando en un último esfuerzo olvidarme que te quiero
último latir do día que se funde na almofada
últimas imaxes mentais antes de entrar en coma... tic, tac, tic, tac, tic, tac...
o tempo viaxa a unha velocidade de 60 segundos por minuto... non para
acábaseme o tempo e non dixen aínda nada
no me parezco a ninguno de esos que salen por televisión
ni a cantantes de academias de canto de cisne
ni al típico guaperas de cine
pero estoy por ti hasta el culo
aunque te guste ese chulo
lo malo en buen envase
lo bueno en mal envase
lo malo en mal envase
sin pena ni gloria pasan los días
con pena y angustia paso tu calle
callado y tranquilo cuento defecto tras defecto
intentando en un último esfuerzo olvidarme que te quiero
último latir do día que se funde na almofada
últimas imaxes mentais antes de entrar en coma... tic, tac, tic, tac, tic, tac...
o tempo viaxa a unha velocidade de 60 segundos por minuto... non para
acábaseme o tempo e non dixen aínda nada
Thursday, February 15, 2007
Porque si...
...porque mientras espero por ti me muero y no puedo seguir así...
Hai veces que esto é autoenganarse... porque en realidade sí quero bicarte, sen preguntar nin insinuar que o vou facer...como fago en soños... porque estou por facer vendedor ambulante de palomitas...porque as túas caricias son bipolares... porque buscando tu sonrisa estaría toda mi vida...
Hai veces que esto é autoenganarse... porque en realidade sí quero bicarte, sen preguntar nin insinuar que o vou facer...como fago en soños... porque estou por facer vendedor ambulante de palomitas...porque as túas caricias son bipolares... porque buscando tu sonrisa estaría toda mi vida...
Amianto
O amianto era un tipo de fibra aillante e ignífuga que se emprega antes en construcción e na confección de traxes ignífugos. Posteriormente demostrouse que o amianto así como as fibriñas pequenas que soltaba, eran mortalmente canceríxenas. O aillamento é tamén mortal como o amianto. Estar aillado do mundo, ou parcialmente aillado, é sinónimo tamén de decaemento e perda da vida. As novas tecnoloxías non son e nunca serán capaces de suplantar ningún tipo de desaillamento, de proximidade, de calidez... as novas tecnoloxías lévannos a un aillamento obxectivo e a unha proximidade abstracta e irreal. O peor de todo, é que non podes escapar das novas tecnoloxías... quedarías aínda máis aillado do que elas te aillan... non podes apagar o móbil;ninguén te daría localizado. Como non se pode fuxir, o mellor é adaptarse, e non abusar delas.
As novas tecnoloxías son amianto emocional entre as persoas... non só aillan no espacio emocional... senón que destrúen a expresión emocional en sí mesma.
As novas tecnoloxías son amianto emocional entre as persoas... non só aillan no espacio emocional... senón que destrúen a expresión emocional en sí mesma.
Wednesday, February 14, 2007
Son unha veleta na Costa da Morte... e ti eres ti sen máis
Un día quiero dejar el mundo entero por ti, la misma noche me aburro y no eres para mí... quisiera tenerlo tan claro como lo tienes tú...
esto es lo que tengo, esto es lo que hay... tengo una paja mental...
pero ti nunca deixarías o mundo por min... porque na balanza dos valores e dos quereres eu non debo costar para ti moito máis dun beixo e unha aperta...
esto es lo que tengo, esto es lo que hay... tengo una paja mental...
pero ti nunca deixarías o mundo por min... porque na balanza dos valores e dos quereres eu non debo costar para ti moito máis dun beixo e unha aperta...
Tuesday, February 06, 2007
Recortes...
"Y entre tanta alabanza de personas de bien (no como yo que soy vasco y rojo, además de varios istas), reflexioné si estaba equivocado. ¡Sé positivo, Iñaki!, me dije. Imaginé que los muros de hormigón eran de chocolate. Que de cabello de ángel estaba hecho el acero. Que los tres presos muertos la pasada madrugada en las cárceles de Langraitz y Zuera eran muñecos de mazapán. Pero, es curioso, no conseguí imaginarme a la señora Gallizo siendo otra cosa que lo que es, como lo eran sus predecesores."
Iñaki de Juana Chaos, GARA 30-12-2004
Sunday, February 04, 2007
Un porqué
Ultimamente non escribo nada nadiña... pero bueno, supoño que será tamén pola situación, a parte dos exames... estou aquí mergullado no microcosmos compostelán... unha burbulla na que tampouco hai moito que contar... o tempo pasa vagariño... ultimamente sen moita zona vella... eso non pode ser bo... pero bueno... aquí tentamos andar...mmm... falta mundo! senón mira aí para o blog de Suso Lista... arreostia! ese homiño sempre ten algo que contar... é tan... profundo... eu de maior... coma él... ver mundo e nada máis!
Thursday, February 01, 2007
Pero...
... que cona me estás contando?! xD
live life and don't be afraid meu home!!
que para dous días que estamos aquí non é plan
botalos a perder en cousas absurdas... ou que vai ser esto!
arreostia meu home!!
xDDDD
live life and don't be afraid meu home!!
que para dous días que estamos aquí non é plan
botalos a perder en cousas absurdas... ou que vai ser esto!
arreostia meu home!!
xDDDD
Wednesday, January 31, 2007
Saturday, January 27, 2007
Adultos que aínda non o son...
Detesto á xente que se vai de moi madura, de persoa adulta xa formada, cando aínda é o que é coma a tod@s @s que andamos polo mundo con vinte ou vinte e poucos anos... persoas que se están formando aínda... que están madurando... que non son perfectamente maduras... pero está no camiño de selo... hai moitas cousas que esa xente aínda non sabe... e hai tamén outras moitas que saben e eu non... e pode que desas cousas que esa xente non sabe, eu sí as sei... porque non todos maduramos por igual nos diferentes ámbitos... porque non todos somos iguais... porque non todos temos berrinches infantís no noso repertorio conductual... porque non todos sabemos afrontar os problemas do mesmo xeito... porque non todos sabemos afrontar tódolos problemas... pero... procúrase... non se adoptan posturas infantiles polo xeral... non, esa non é a tónica xeral...
"O único problema que non ten solución é a morte"
[Tomado prestado de Rocío, filosofando no Tío Gilito,muahahaha]
[Tomado prestado de Rocío, filosofando no Tío Gilito,muahahaha]
Wednesday, January 24, 2007
Meeeeeeee...
acabouse todo o bo soci@s!! comezan os exaaaameeeeeeeeeeeeees aaaaaaaaaaaaaaaaahhh aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhh aaaaaaaaaaaaaahhh aaaaaaaaaaaaaaaaaaahhh aaaaaaaaaaahhh...
pero non bos preocupedes! á volta volveremos con máis noites... máis surrealismo e máis festa! máis bingo... máis Maycar... máis Avante... muahahahahaha
e como non... AnTrOiDo !!! en Noia, aquí... en todos lados!!
ueeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
portádevos ben e estudiade moito moito para non ter setembro! chaaaaaaaus! :D
pero non bos preocupedes! á volta volveremos con máis noites... máis surrealismo e máis festa! máis bingo... máis Maycar... máis Avante... muahahahahaha
e como non... AnTrOiDo !!! en Noia, aquí... en todos lados!!
ueeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
portádevos ben e estudiade moito moito para non ter setembro! chaaaaaaaus! :D
Sunday, January 21, 2007
Ola
Son un cabrón, un mamonazo e todo o que ti queiras meu amor! ala... contenta? agora déixasme seguir e non me atoras máis? mooooooooooooi beeeeeeeeeen... ímosche dar un azucarillo!
Ala... con dios e pola sombra! xDDDD
Ala... con dios e pola sombra! xDDDD
Saturday, January 20, 2007
Mellor...non soñar...
nin cos beizos de ninguén... nin cos bicos de ninguén... algúns soños son parasitarios, e camiñan pegados á túa pel durante demasiado tempo... vai facer un ano de tolemia por unhas bailarinas douradas e aínda non me pasou... non é que me sinta mal porque aínda non pasara, aínda que un chisco sí... digamos que parezo á mestra de Obaba, que se pasaba tódolos días a agardar algo que non daba chegado... eu agardo algo que non sei moi ben o que é... e moito menos si chegará algún día... ou en que forma chegará... realmente non creo que vaia chegar... estou plagado de defectos... uns máis transcendentais que outros... pero todos sumativos... e sigo a mentir cando nego o que penso e sinto... supoño que me negarei a min mesmo por verte tan lonxe... cando me gustaría que estiveras preto... e busco respostas na miña cabeza... e todas me afastan de ti... non creo que sexas fufí... e eso é o que máis me aterroriza... que che vin se non tes nada de fufí?o teu pelo, o teu olor, os teus abrazos fugaces... qué putadísima. no fondo, toda ti eres unha putada... pero bueno...
hai que recoñecer as limitacións... supoño... nin interesante nin ghuapo... que penitencia caghonacona! xD
e para as escépticas... todos temos problemas... mira os meus... míraos por dentro... vai facer un ano que estou así... vendoa pasar por diante miña sen atreverme a decir nada... ola, que tal?... putadas destas témolas todos... unhas duran máis que outras... esta dura demasiado... pero en realidade quéroa e gústame moitísimo... aínda que sone cursi, aínda que este sexa un post demasiado íntimo... non sei... é así... esto é así... a miña historia é así... e non me poño colorado por decir nada disto... gústame óstias! e mira ti para qué... a non correspondencia non foi motivo suficiente para deixar de pensar nela...
e para a semana todo seguirá igual... seguirei facéndome o duro...evitando abrazos e palabras que me delaten o máis mínimo...
hai que recoñecer as limitacións... supoño... nin interesante nin ghuapo... que penitencia caghonacona! xD
e para as escépticas... todos temos problemas... mira os meus... míraos por dentro... vai facer un ano que estou así... vendoa pasar por diante miña sen atreverme a decir nada... ola, que tal?... putadas destas témolas todos... unhas duran máis que outras... esta dura demasiado... pero en realidade quéroa e gústame moitísimo... aínda que sone cursi, aínda que este sexa un post demasiado íntimo... non sei... é así... esto é así... a miña historia é así... e non me poño colorado por decir nada disto... gústame óstias! e mira ti para qué... a non correspondencia non foi motivo suficiente para deixar de pensar nela...
e para a semana todo seguirá igual... seguirei facéndome o duro...evitando abrazos e palabras que me delaten o máis mínimo...
Thursday, January 18, 2007
No quiero...
despertar... no quiero ser la lluvia al otro lado del cristal...
hai días que é mellor nin espertar nin nacer...
outros no que quedas orfo de xente...
días nos que chove todo o día e ninguén sabe nada...
ninguén é capaz de explicarche porque a auga cando chove enfría e enfada á xente... no canto de ablandala como o fai normalmente...
antonte, onte e hoxe... todo é diferente... a veces parece que é mellor quedar na casa...
así que nada... abur a tod@s
hai días que é mellor nin espertar nin nacer...
outros no que quedas orfo de xente...
días nos que chove todo o día e ninguén sabe nada...
ninguén é capaz de explicarche porque a auga cando chove enfría e enfada á xente... no canto de ablandala como o fai normalmente...
antonte, onte e hoxe... todo é diferente... a veces parece que é mellor quedar na casa...
así que nada... abur a tod@s
Saturday, January 13, 2007
Deixádeme...
freestyle xente!! xD
non vou andar dando explicacións... non me apetece unha merda agora mesmo dar explicacións... non estou agusto así, entón volvo para atrás e o paso que din para diante, agora vólvoo a dar para atrás... eu funciono así... pero bueno... empezo a vivir ó meu, no meu mundo... a saber de quen o aprendería... muahahahaha... a convivencia é o que ten!
non vou andar dando explicacións... non me apetece unha merda agora mesmo dar explicacións... non estou agusto así, entón volvo para atrás e o paso que din para diante, agora vólvoo a dar para atrás... eu funciono así... pero bueno... empezo a vivir ó meu, no meu mundo... a saber de quen o aprendería... muahahahaha... a convivencia é o que ten!
Friday, January 12, 2007
Business!
Non é neghosio demasiado rentable... pero molaría un huevazo montar un bar... e pinchar... pincharía de todo... eso sí. Un bar... con sofás... porque é o seu estar nun bar como si estiveses na túa casa... sofás... e sempre aceite ardendo... para manter un olor constante e transportante... a clave é esa... buscar o ambiente para sentirte coma na casa... terei que ir pensandoo... non vaia ser que un día se me presente a oportunidade de montalo... malo será... que cun crédito e con algo que teña aforrado... xD
Sunday, January 07, 2007
E ti a que aspiras na vida?
Porque falar é moi fácil. é moi fácil rematar segundo de bacharelato, facer selectivo e entrar na carreira que che gusta... entras na carreira que queres, e moitas veces, con ambicións demasiado infantís ou surrealistas. "si, eu vou facer a especialidade de clínica e vou traballar como psicólogo clínico... non sei a ti, pero a min faime falta nota ehh!! non podo perder o tempo nesto!!". qué bonito! qué precioso! psicólogo clínico... tablas para tratar coa xente? firmeza? seguridade? empatía? porqué non... sangue frío para actuar? capacidade para non deixarse levar polas circunstancias...?¿ tes iso?! si?! a xente vive no puto mundo da gominola e teñen un piso na Rúa da Piruleta, no Edificio Lindt...
Aínda así... hainos mellores... "eu vou acabar filoloxía e entro a traballar de lingüista nunha editorial calquera" soñade nen@s, que soñar é de gratís... pártome!
A verdade é que a veces á xente era mellor que calase a decir nada... porque claro... aquí todo o mundo é moi independente... pero á hora da verdade sempre se tira man dos pais... como todo quisque ata agora pequen@s... que seguimos vivindo tod@s de nosos pais aínda que nos joda... así que, que non vaian algúns de flipados alardeando nada... e o que me critique a min... por si alguén critica algo... ou ten a necesidade de facer algún comentario destes que fai a veces a xente... como se tiveran corenta anos cotizados... "ti non sabes o que é traballar..."
pois non, non sei o que é traballar non... é decir, costaríame moito ter agora mesmo independencia económica de meus pais... seguramente acadaríaa... pero costaríame...
pero... teño outro tipo de independencia que ten moito máis valor... a emocional... "ti tela?"
Os paxaros cando saen do ovo, según van medrando no niño... teñen unha aspiración clara... voar... por eso tentan sempre a todas mans saír do niño... a miña aspiración na vida tamén é voar...
Todo ten prazos... esto tamén... dous anos e pico...
Cos pés na terra... traballando do que sexa, todo vale... mínimo de estabilidade... para un aluguer... para comer... para vivir un mínimo...
Cada un ten as súas aspiracións... outros soñaran con grandes coches e vidas de luxo... grandes placeres y caprichos sen xeito... cuestión de vidas.
Aínda así... hainos mellores... "eu vou acabar filoloxía e entro a traballar de lingüista nunha editorial calquera" soñade nen@s, que soñar é de gratís... pártome!
A verdade é que a veces á xente era mellor que calase a decir nada... porque claro... aquí todo o mundo é moi independente... pero á hora da verdade sempre se tira man dos pais... como todo quisque ata agora pequen@s... que seguimos vivindo tod@s de nosos pais aínda que nos joda... así que, que non vaian algúns de flipados alardeando nada... e o que me critique a min... por si alguén critica algo... ou ten a necesidade de facer algún comentario destes que fai a veces a xente... como se tiveran corenta anos cotizados... "ti non sabes o que é traballar..."
pois non, non sei o que é traballar non... é decir, costaríame moito ter agora mesmo independencia económica de meus pais... seguramente acadaríaa... pero costaríame...
pero... teño outro tipo de independencia que ten moito máis valor... a emocional... "ti tela?"
Os paxaros cando saen do ovo, según van medrando no niño... teñen unha aspiración clara... voar... por eso tentan sempre a todas mans saír do niño... a miña aspiración na vida tamén é voar...
Todo ten prazos... esto tamén... dous anos e pico...
Cos pés na terra... traballando do que sexa, todo vale... mínimo de estabilidade... para un aluguer... para comer... para vivir un mínimo...
Cada un ten as súas aspiracións... outros soñaran con grandes coches e vidas de luxo... grandes placeres y caprichos sen xeito... cuestión de vidas.
Thursday, January 04, 2007
O meu duende verde leva todo o día a cantarme...
hai que queimaaaaaaaaaaar.... hai que queimaaaaaaaaaaar... a conferenciaaaaaaaaaaaa episcopaaaaaaaaaaaaaaal...
xDDDD
Avante!
Kung Funk - España huele a culo
Señoras y señores España huele a culo
España huele A mierda, a tordo a gran furulo
España huele mal, España huele a Rosa y a Bisbal,
a Norma Duval, a conferencia episcopal,
Quien gobierne da igual, con la derecha Gescartera y con la izquierda el GAL
Cadáveres con cal, olor fecal cual mierda en un pañal
España huele mal, igual que las mentiras de Carrascal,
Igual que el nuevo codigo penal, igual que la Audiencia Nacional
España huele a cadáver descompuesto,
A rey mue , a escandalos de Banesto por supuesto
Hay que acabar con esta peste cueste lo que cueste,
España al traste, su olor fecal te deja para el arrastre
Arrastrate, fragancia a arcada, fragancia a la vomitada de un puto bacala
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
Empresarios, jueces, politicos, nadie se salva de esta,
España apesta, y camuflar el olor cuesta
O con ambipur España huele a culo,
De izquierda a derecha, de norte a sur
Si tienes sacos de basura traetelos al vertedero
España es como un puto estercolero
Plaza tras plaza y torero tras torero
España huele a Cope, a Ser, a Onda cero y aJuan Carlos Primero
Olor profundo, aroma nauseabundo,
olor a los gallumbos del Torero de pipas Facundo,
a chapapote, moribundo, a notas, disparos, a colillas de Ducados,
España huele a Telefonica, a peste borbonica,
A bomba atomica
Como los pies de un peregrino de camino a la Meca,
España huele peor que una puta sardina seca
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
Asesinos!! Asesinos!! Asesinos!! Asesinos!!
Quienes son los asesinos.
Asesinos son los que hacen que un pais funcione por ETTs
Asesinos son los que se rien del parado cada vez que entra en el INEM
Asesinos son los que hacen contratos basura
Asesinos son todos aquellos que especulan con el precio de la vivienda
Asesinos son los que apoyan la Guerra de Irak
Asesinos son los mafiosos de hacienda
Ellos son los asesinos!!
Monarquia, clero, burguesia, empresarios, jueces, policias,
y toda esa escoria que se dedica a pisotear al obrero y a sus familias
todo por dinero y todo por poder
por eso España huele a culo
porque la democracia es solo para algunos
por eso la tenemos que armar gorda hoy aquí
Que se nos oiga en la Moncloa
De norte a sur
Veo bloqueo, veo opresión
Veo fascismo, veo odio español,
Veo cosas que parecen ser mentira, veo ira
Afino mi punto de mira
Veo a Galindo, veo a Ynestrillas,
Veo a Rajoy, veo a estupidos fascistas,
Butacas en gobierno, butacas en senado
Veo a asesinos que son ahora condecorados,
Veo empresarios, veo animo de lucro
Adinerados desde la cuna hasta el sepulcro
Yo veo al preso, veo al carcelero
Y caras largas tras el golpe de Tejero
Veo soldados, veo militares
Veo fascistas en cuarteles generales
Veo familias sin dinero ni trabajo
Todo esto veo de Miranda para abajo
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
Señoras y señores España huele a culo
España huele A mierda, a tordo a gran furulo
España huele mal, España huele a Rosa y a Bisbal,
a Norma Duval, a conferencia episcopal,
Quien gobierne da igual, con la derecha Gescartera y con la izquierda el GAL
Cadáveres con cal, olor fecal cual mierda en un pañal
España huele mal, igual que las mentiras de Carrascal,
Igual que el nuevo codigo penal, igual que la Audiencia Nacional
España huele a cadáver descompuesto,
A rey mue , a escandalos de Banesto por supuesto
Hay que acabar con esta peste cueste lo que cueste,
España al traste, su olor fecal te deja para el arrastre
Arrastrate, fragancia a arcada, fragancia a la vomitada de un puto bacala
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
Empresarios, jueces, politicos, nadie se salva de esta,
España apesta, y camuflar el olor cuesta
O con ambipur España huele a culo,
De izquierda a derecha, de norte a sur
Si tienes sacos de basura traetelos al vertedero
España es como un puto estercolero
Plaza tras plaza y torero tras torero
España huele a Cope, a Ser, a Onda cero y aJuan Carlos Primero
Olor profundo, aroma nauseabundo,
olor a los gallumbos del Torero de pipas Facundo,
a chapapote, moribundo, a notas, disparos, a colillas de Ducados,
España huele a Telefonica, a peste borbonica,
A bomba atomica
Como los pies de un peregrino de camino a la Meca,
España huele peor que una puta sardina seca
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
Asesinos!! Asesinos!! Asesinos!! Asesinos!!
Quienes son los asesinos.
Asesinos son los que hacen que un pais funcione por ETTs
Asesinos son los que se rien del parado cada vez que entra en el INEM
Asesinos son los que hacen contratos basura
Asesinos son todos aquellos que especulan con el precio de la vivienda
Asesinos son los que apoyan la Guerra de Irak
Asesinos son los mafiosos de hacienda
Ellos son los asesinos!!
Monarquia, clero, burguesia, empresarios, jueces, policias,
y toda esa escoria que se dedica a pisotear al obrero y a sus familias
todo por dinero y todo por poder
por eso España huele a culo
porque la democracia es solo para algunos
por eso la tenemos que armar gorda hoy aquí
Que se nos oiga en la Moncloa
De norte a sur
Veo bloqueo, veo opresión
Veo fascismo, veo odio español,
Veo cosas que parecen ser mentira, veo ira
Afino mi punto de mira
Veo a Galindo, veo a Ynestrillas,
Veo a Rajoy, veo a estupidos fascistas,
Butacas en gobierno, butacas en senado
Veo a asesinos que son ahora condecorados,
Veo empresarios, veo animo de lucro
Adinerados desde la cuna hasta el sepulcro
Yo veo al preso, veo al carcelero
Y caras largas tras el golpe de Tejero
Veo soldados, veo militares
Veo fascistas en cuarteles generales
Veo familias sin dinero ni trabajo
Todo esto veo de Miranda para abajo
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
DE NORTE A SUR ESPAÑA HUELE A CULO
DE IZQUIERDA A DERECHA ESPAÑA HUELE A CULO
ARRIBA Y ABAJO ESPAÑA HUELE A CULO
¿¿ESPAÑA HUELE A QUÉ?? ¡¡¡ESPAÑA HUELE A CULO!!!
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
DE NORTE A SUR
Monday, January 01, 2007
En fin pilarín...xD
O chungo de facer asociacións música-ghrandes noites é que moitas veces a música que se asocia... pois... é do peor peorísimo... a última asociación da que me din conta... as ghrandes noites de tarima en garitos pouco aghraciados...
a canción... [asco y verghüensa]...
a canción... [asco y verghüensa]...
Hola, que tal?, soy el chico de las poesías, tu fiel admirador, y aunque no me conocías...
hoy es noche de sexo... voy a devorarte nena linda... hoy es noche de sexo...
voy a cumplir tus fantasías... hoy es noche de sexo... voy a devorarte nena linda...
hoy es noche de sexo... te juro por dios que esta noche serás mía...
hoy es noche de sexo... voy a devorarte nena linda... hoy es noche de sexo...
voy a cumplir tus fantasías... hoy es noche de sexo... voy a devorarte nena linda...
hoy es noche de sexo... te juro por dios que esta noche serás mía...
CENTO POR CENTO MAKOKI...muahahahahahahahahahaha... malas pasadas xoga o cerebro!
Subscribe to:
Posts (Atom)